жва́чка в разн. знач. жва́чка, -кі ж., мн. нет; (пережёванная масса — ещё) жо́ванка, -кі ж.;

◊

жева́ть жва́чку жава́ць жва́чку;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Ке́ўчыць ’жаваць, камячыць’ (Жыв. сл.). Гукапераймаль нае з метатэзай да чаўкаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Ко́ўчаць ’мяць, жаваць’ (Мат. Гом., Жыв. сл., Янк. III). Гл. коўча©.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

жва́чка ж

1. (працэс) Wíederkäuen n -s;

жава́ць жва́чкау wíederkäuen (тс перан);

2. разм Káugummi m -s, -s (гумка)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ко́мшыць ’прагна есці булку, пірог’ (Нар. лекс.), ’жаваць’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. комсаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Му́мліць ’жаваць з закрытым ротам’ (Растарг.), ’есці бяззубым ротам’ (Бяльк.), драг. му́млятэ ’тс’ (Лучыц-Федарэц). Рус. му́млить ’тс’, ’неразборліва гаварыць, мямліць’, польск. mumlać, memlać, каш. mumlac ’паволі жаваць’, н.-луж. mumliś, в.-луж. mumlić, mumolić ’жаваць з цяжкасцю’, чэш. mumlati, славен. mumljáti ’бурчэць’, серб.-харв. му̀мљти, му̀млати ’мармытаць’. Гукапераймальнае (Бернекер, 2, 75; Мацэнаўэр, LF, 11, 162; Фасмер, 3, 9). Паводле Махэка₂ (383), магчыма, з прасл. mъrmlati, mъrmъlati, якія таксама гукаперайманні. Сюды ж бар. мумля́цца ’здзеквацца’ (Сл. Брэс.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мусо́лить несов., разг.

1. (смачивать слюной) слі́ніць;

2. (пачкать) цухмо́ліць, мусо́ліць, шмальцава́ць;

3. (что — возиться с чем-л.) перен. важда́цца (з чым); валту́зіцца (з чым); (тянуть) цягну́ць (з чым); (канителить) валаво́дзіць (з чым); (жевать) жава́ць (што);

мусо́лить (какой-л.) вопро́с жава́ць (якое-небудзь) пыта́нне;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Жвя́нькаць ’надакучаць размовамі, ляніва гаварыць’, жве́нькаць ’пляткарыць, балбатаць’ (маг., Бяльк., Юрч., Яўс.), жвянь, жвяньк ’выклічнік пра надакучлівыя размовы’ (мсцісл., Нар. лекс., 175). Чэш. žvaniti ’многа і неразумна гаварыць’, в.-луж. žwamlić ’гаварыць дурасці’, žwjeńkać ’жаваць з цяжкасцю’, н.-луж. žwankliś ’перажоўваць, балбатаць’, славен. žvenkati ’звінець’. Відаць, вынік узаемадзеяння шэрагу асноў, прадстаўленне ў словах жаваць (гл.), звінець (гл.), а магчыма, і гаварыць (гл.) з чаргаваннем галоснага. Магчыма трактаваць першасным *žьv‑e/a‑ ’жаваць’ з эмацыянальным інфіксам ‑н‑ (калі не пад уплывам звенькаць і да т. п.) і суфіксам ‑ka‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

mumble

[ˈmʌmbəl]

1.

v.

1) мармыта́ць

2) мя́мліць

3) жава́ць, як бяз зубо́ў

2.

n.

мармыта́ньне, мя́мленьне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

káuen

vt

1) жава́ць

2) гры́зці

die Nägel [an den Nägeln] ~ — гры́зці но́гці

3)

die Wórte ~ — мя́мліць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)