Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Прылучы́ць, прылуча́ць ’уключыць, далучыць’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Ласт.), прілучы́ць ’далучыць’ (Бяльк.), прылучаць ’прычашчаць’ (Ласт.); ст.-бел.прилучати, прилучатися ’далучаць, далучацца’, прилучити, прилучитися (Сл. Скарыны), аддзеяслоўны субстантыў прылучэ́нне ’далучэнне’ (Нас., Гарэц., ТСБМ), ’прычашчэнне’ (Ласт.). Сюды ж вытворныя: прылу́чны ’які выпадкова прыбіўся не да свайго статку’ (Нас.), дзе часткова захоўваецца семантыка прылуча́й ’выпадак’, прылу́ка ’муж, што пасяліўся пасля жаніцьбы ў доме сваёй жонкі’ (Інстр. 2). Узыходзіць да прасл.*prilǫčiti, прэфіксальнае ўтварэнне ад *lǫčiti, гл. лучы́ць1 ’яднаць, злучаць’ (гл. таксама ЭССЯ, 16, 132–134). Укр.прилуча́ти ’далучаць; дадаваць; уключаць’. Ст.-рус.прилучити ’прылучаць; даць, падараваць’, рус.дыял.прилуча́ть, прилучи́ть ’прынаджваць, прывабліваць, далучаць’. Гл. таксама Фасмер, 3, 365; ЕСУМ, 3, 315–316, Варбат, Слав. языкозн., IX, 66–67.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ві́рус
(лац. virus = яд)
1) найдрабнейшы мікраарганізм, узбуджальнік інфекцыйных хвароб (напр. в. грыпу);
2) перан. узбуджальнік якіх-н. непажаданых сацыяльных, псіхалагічных і іншых з’яў (напр. в. індывідуалізму);
3) інф. праграма, здольная далучацца да іншых праграм камп’ютэра і выклікаць збоі ў іх працы.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
bei=
аддз.дзеясл. прыстаўка, указвае на:
1) набліжэнне, далучэнне да каго-н., да чаго-н.: béitreten*далуча́цца
2) блізкасць, сумеснасць béiwohnen прысу́тнічаць i г.д.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
opt[ɒpt]v. выбіра́ць, аддава́ць перава́гу;
You may opt for one opinion or another. Вы можаце аддаць перавагу аднаму меркаванню ці другому.
opt in[ˌɒptˈɪn]phr. v.далуча́цца (да чаго-н.); выка́звацца на кары́сць (чаго-н.)
opt out[ˌɒptˈaʊt]phr. v. не прыма́ць удзе́л, ухіля́цца (ад удзелу ў чым-н.); уніка́ць (чаго-н.)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
align, aline
[əˈlaɪn]1.
v.t.
1) ста́віць у лі́нію
2) выраўно́ўваць, падраўно́ўваць
to align the wheels of a car — падраўно́ўваць ко́лы на аўтамабі́лі
2.
v.i.
1) раўня́цца; утвара́ць лі́нію
2) прылуча́цца, далуча́цца
3) злуча́цца ў адно́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
enlist
[ɪnˈlɪst]1.
v.t.
1) заліча́ць; прызыва́ць (на вайско́вую слу́жбу)
2) прыця́гваць (да не́йкае спра́вы), здабыва́ць падтры́мку або́ дапамо́гу
3) уно́сіць у сьпіс
2.
v.i.
1) паступа́ць, прызыва́цца (у во́йска)
2) далуча́цца да не́йкае спра́вы, дапамага́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ГЕНЕРА́ЛЬНАЯ КАНФЕДЭРА́ЦЫЯ 1812,
палітычнае аб’яднанне магнатаў і шляхты Варшаўскага герцагства, а таксама Беларусі і Літвы з мэтай абуджэння польскага нац.-вызв. руху і мабілізацыі сіл на карысць Францыі ў вайне 1812. Абвешчана па ініцыятыве Напалеона І надзвычайным сеймам герцагства 28.6.1812. Маршал канфедэрацыі — А.К.Чартарыйскі; пастаянны орган — Ген. савет (з 11 членаў). Акт канфедэрацыі ад 28 чэрв. абвяшчаў аднаўленне Каралеўства Польскага, заклікаў усіх палякаў далучацца да Генеральнай канфедэрацыі. У ліп. — кастр. да канфедэрацыі праз прыняцце адпаведных актаў на павятовых сейміках далучыліся амаль усе паветы Беластоцкай вобл., Віленскай, Гродзенскай, Мінскай губ., аднак рэальнай улады на тэр. Беларусі і Літвы ад франц.акупац. адміністрацыі яна не атрымала. Часовы ўрад Вялікага княства Літоўскага пасля адмовы Напалеона дазволіць стварэнне асобнай літ. канфедэрацыі ўвайшоў у склад Генеральнай канфедэрацыі. У студз. 1813 Ген. савет эвакуіраваўся з Варшавы ў Кракаў, у крас. 1813 самараспусціўся.