грама́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Памянш. да грамада (у 1 знач.). А познімі змрокамі ідуць маладыя жнейкі дахаты, ідуць грамадкай цеснай, босыя. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Гарміда́ ’веліч’ (Шат.) = рус. громадина. Здаецца, нейкае гібрыднае, кантамінаванае слова (штосьці тыпу гармідар + грамада?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Грамадзя́нін ’грамадзянін’ (БРС). Укр. громадя́нин ’тс’. Утварэнне ад грама́да́ (укр. грома́да). Параўн. Рудніцкі, 740.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

abbacy

[ˈæbəsi]

n., pl. -cies

1) аба́цтва, ігу́менства n

2) раён або́ грамада́, кірава́ная аба́там

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

БСГ (Беларуская Сацыялістычная Грамада) гіст Belarussische Sozialistische Hramada (eine politische Partei in 1902–1918)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

грома́да​I ж. грама́да, -ды ж., ве́ліч, -чы ж.; (о сооружении — ещё) гмах, род. гма́ху м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Абшчына (БРС, Яруш.) < рус. община, запазычанне новае (XX ст.). Гэта паняцце ў народнай і старабеларускай мове называецца грамада. Гл. Крукоўскі, Уплыў, 21–22.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

інтэрпеля́цыя, ‑і, ж.

Спецыяльны запыт дэпутата (дэпутатаў) парламента ўраду або міністру, па якім пасля спрэчак прымаецца рашэнне. Беларуская сялянска-работніцкая грамада падала ў польскі сейм інтэрпеляцыю пра катаванні і пабоі трох арыштаваных дэфензівай сялян у Саколцы. Дубоўка.

[Ад лац. interpellatio — перапыненне прамовы; скарга перад судом.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

псало́мшчык, ‑а, м.

Ніжэйшы царкоўны служка ў рускай праваслаўнай царкве; дзяк. [Лабановіч:] — У вас тут, выбачайце, большая глуш. — Як так? — здзівіўся Саханюк. — У нас — воласць, грамада: бацюшка, пісар, фельчар, ураднік, псаломшчык, і так збоку людзі часцей даведваюцца. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кага́л м

1. гіст (яўрэйская грамада) Kahál m -s, -s;

2. перан (шумны натоўп) lärmende Ménschenmenge

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)