конте́кст кантэ́кст, -ту м.;

вы́рвать из конте́кста вы́рваць з кантэ́ксту;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напало́ць, ‑палю, ‑полеш, ‑поле; зак., чаго.

Полючы, вырваць нейкую колькасць пустазелля, непатрэбных раслін. Напалоць кош пустазелля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вырыва́ць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вырваць ​1.

вырыва́ць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вырыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сашчыпа́ць, -шчыплю́, -шчы́плеш, -шчы́пле; -шчыпі́; -шчыпа́ны; зак., што.

Шчыпаючы сарваць, вырваць што-н.

С. шчаўе.

С. лусту хлеба.

|| незак. сашчы́пваць, -аю, -аеш, -ае; аднакр. сашчыпну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты.

|| наз. сашчы́пванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трысці́на, ‑ы, ж.

Сцябло трыснягу. Вырваць трысціну. □ [Маці] ішла ўсё той жа размеранай сялянскай хадой, прамая, як трысціна. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уску́бці, ‑бу, ‑беш, ‑бе; ‑бём, ‑бяце; зак., што і чаго.

Разм. Скубянуўшы, вырваць што‑н., нарваць чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

исто́ргнуть сов., уст.

1. (выбросить) вы́кінуць; (извергнуть — ещё) вы́вергнуць;

2. (вырвать) вы́рваць; (выхватить — ещё) вы́хапіць; (выдернуть) вы́рваць; (освободить — ещё) вы́зваліць;

3. перен. (вызвать, заставить появиться) вы́клікаць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расклінава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., што.

1. Забіўшы клін, расшчапіць. Расклінаваць калоду.

2. Выцягнуць, вырваць з чаго‑н. забіты клін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нашмо́ргаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Шморгаючы, вырваць або нарваць у якой‑н. колькасці. Нашморгаць нітак з тканіны. Нашморгаць кошык ягад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вырва 1 ’яма (ад дажджу)’ (Яшк.). Укр. ви́рва ’круты схіл гары, круча’, польск. wyrwa ’канава, яма, якая ўтварылася ад дзеяння вады’, чэш. мар. výrva ’тс’. Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад вырваць (гл. рваць) (Махэк₂, 526; Нітшэ, 66). Адносна энанціасеміі значэнняў (’яма’ — ’круча’) гл. Талстой, Геогр., 98 і наст.

Вырва 2 ’вельмі бойкая і гарэзлівая дзяўчына’ (З нар. сл.). Рус. смал. лаянкавае слова вы́рва, польск. wyrwa ’насмешнік, франт’. Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад вырваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)