Варажы́на ’злодзей’ (Мат. Гом.). Да вораг з суфіксам адзінкавасці ‑іна (гл. SP, 1, 120–123).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абскура́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Кніжн. Прыхільна абскурантызму; вораг навукі і прагрэсу, цемрашал, рэакцыянер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

люце́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.

Разм. Станавіцца лютым, жорсткім, бязлітасным. Вораг люцее. Мароз люцее.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

public enemy

во́раг грама́дзкасьці, сацыя́льна небясьпе́чны элемэ́нт

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Érbfeind

m -(e)s, -e лю́ты во́раг

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Érzfeind

m -(e)s, -e закля́ты во́раг

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

зло́бствовать несов. зло́снічаць; (злиться) злава́ць, злава́цца; лютава́ць;

враг зло́бствует во́раг люту́е.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

супроти́вница ж. праці́ўніца, -цы ж., во́раг, -га м., непрыя́целька, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Варо́жы (БРС). Укр. воро́жий, рус. воро́жий. Утварэнне ад во́раг (гл.). Прасл. *vorgъ, *voržьjь. Гл. Фасмер, 1, 352; Рудніцкі, 478–479.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

закля́ты:

закля́ты во́раг ein geschwórener [erbítterter] Feind, ein Érzfeind, ein То́dfeind

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)