nieprzyjaciel

м. непрыяцель, вораг; праціўнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

рэакцыяне́р

(фр. reactionnaire)

прыхільнік або ўдзельнік палітычнай рэакцыі, вораг сацыяльнага і культурнага прагрэсу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

implacable

[ɪmˈplækəbəl]

adj.

непрыміры́мы, няўмо́льны (во́раг, няна́вісьць)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Варажы́на ’злодзей’ (Мат. Гом.). Да вораг з суфіксам адзінкавасці ‑іна (гл. SP, 1, 120–123).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абскура́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Кніжн. Прыхільна абскурантызму; вораг навукі і прагрэсу, цемрашал, рэакцыянер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

люце́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.

Разм. Станавіцца лютым, жорсткім, бязлітасным. Вораг люцее. Мароз люцее.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

public enemy

во́раг грама́дзкасьці, сацыя́льна небясьпе́чны элемэ́нт

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Érbfeind

m -(e)s, -e лю́ты во́раг

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Érzfeind

m -(e)s, -e закля́ты во́раг

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

зло́бствовать несов. зло́снічаць; (злиться) злава́ць, злава́цца; лютава́ць;

враг зло́бствует во́раг люту́е.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)