Verbum

пако́ша, ‑ы, ж.

Скошаная сенажаць. Пакоша ўжо не колецца, — бяскрайнюю раўніну.. пакрыла светлазялёная мяккасць атавы. Брыль.

пахны́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Хныкаць некаторы час. Ліпка пахныкала трохі, а потым згадзілася. Брыль.

стаянцо́м, прысл.

Разм. У стаячым, вертыкальным становішчы. Стаяла яна [маці] над ім [Міхасём] стаянцом, дзень і ноч. Брыль.

задо́ўгі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Даўгаваты, даўжэйшы, чым трэба. Задоўгая вяроўка. □ Крышку задоўгай чаргой ліхаманкава строчыць аўтамат. Брыль.

газні́ца, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і газоўка. Газніцу запалілі і паставілі на перавернуты салдацкі кацялок. Брыль.

адапхну́цца, ‑нецца; зак.

Адштурхнуўшыся ад чаго‑н., адсунуцца, аддаліцца. [Толя] сеў на лавачку кармы, адапхнуўся ад берага. Брыль.

дзьмухаве́ц, ‑хаўца, м.

Разм. Адуванчык. На цёмнай ужо, сакавітай траве абочын камячкамі кволага пуху стаіць дзьмухавец. Брыль.

рабаця́шчы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Шчыры ў рабоце; працавіты. Дзядзька наш — пажылы, рабацяшчы, часамі нават вясёлы мужчынка. Брыль.

шлапакі́, ‑оў; адз. шлапак, ‑а, м.

Абл. Шлёпанцы. Акуліна ўнесла пакунак, напусціла холаду, навалакла шлапакамі снегу. Брыль.

вяршня́к, вершняку, м., зб.

Разм. Вершаліны дрэў. З жахлівым, прарэзлівым ровам над вершняком шуганула.. цёмна-срэбраная птушка. Брыль.