паўнагу́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дадатковую паўнату гучання. Паўнагучны голас. □ Грыміць паўнагучны вінтовачны стрэл. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)