Verbum

анлайнавы слоўнік

фразёр

(фр. phraseur, ад гр. phrasis = гаварыць)

чалавек, які любіць гаварыць напышлівыя, але беззмястоўныя фразы; балбатун, пустаслоў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

балабо́н м

1. (званочак) Glócke f -, -n

2. разм (балбатун, пустабрэх) Schwätzer m -s, -, Phrásendrescher m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

gaduła

м., ж. разм. балбатун, лапатун, пустаслоў; балбатуха, лапатуха; трындола

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Wáschweib

n -(e)s, -er

1) пра́чка, пра́лля

2) разм. балбату́н, балбату́ха

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

болту́н^I разг.

1. (пустомеля) балбату́н, -на́ м., лапату́н, -на́ м., пустасло́ў, -ло́ва м.;

2. (сплетник) плятка́р, род. плеткара́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пустабрэ́х ’балбатун, пляткар’ (ТСБМ; шчуч., Нар. лекс.; карм., Мат. Гом.), пустабро́х ’сабака, што без патрэбы брэша; пляткар, абманшчык’ (Варл.), рус. пустобре́х ’балбатун, пляткар’. Да пусты (у значэнні ’непатрэбны, бессэнсоўны’) і брахаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Ко́ўчала ’бессаромны, балбатун’ (Нар. лекс.). Гл. коўчаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ляпе́та ’балбатун’ (смарг., Сцяшк. Сл.), лепе́та ’сабака (у загадцы)’ (ТС). Укр. лепе́тя, рус. кубан. лепе́тя ’тс’, валаг. лепе́та ’той, хто гаворыць невыразна’, кур. ’сабака (у загадцы)’. Балтызм. Параўн. літ. lepetà ’балбатун’ і лепет.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Маўна́ ’балбатун’ (Liet. term., 182). Да мална́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)