ачапля́ць ábsperren vt, ábriegeln vt (перакрыць); umzíngeln vt, éinschließen* vt (акружыць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

атачы́ць, атачу, аточыш, аточыць; зак.

Тое, што і акружыць (у 1, 2 знач.); агарнуць. Мы перажылі нават блакаду. Нашы Дзямідавы груды была атачыла цэлая эсэсаўская дывізія. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апанава́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ну́е; -ну́й; -нава́ны; зак., каго-што.

1. Ахапіць, авалодаць (пра фізічны стан, настрой і пад.).

Жанчыну апанаваў страх.

2. Напасці ў вялікай колькасці, акружыць, накінуцца.

Яго апанавалі сабакі.

3. З’явіцца ў вялікай колькасці (разм.).

Справы апанавалі.

|| незак. апано́ўваць, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абра́міць, -млю, -міш, -міць; -млены; зак., што (спец.).

1. Уставіць у раму.

А. партрэт.

2. перан. Акружыць сабой што-н., размяшчацца вакол чаго-н., акружаючы як рамкай.

3. спец. Уводзіць абрамленне ў мастацкі твор; служыць абрамленнем у мастацкім творы.

|| незак. абрамля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. абрамле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аблямава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; зак., што.

Абшыць па краях палоскай з другога матэрыялу. Аблямаваць падол спадніцы. // перан. Акружыць што‑н., размясціцца вакол чаго‑н. Хмызняк зялёнай стужкай аблямаваў берагі возера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

окайми́ть сов.

1. (обшить каймой) разг. аблямава́ць;

2. (окружить) акружы́ць; (обвести) абве́сці, мног. паабво́джваць, паабво́дзіць; см. окаймля́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

опояса́ть сов.

1. падпераза́ць, апераза́ць;

2. перен. (окружить) акружы́ць, апераза́ць;

леса́ опояса́ли го́род лясы́ акружы́лі (апераза́лі) го́рад;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акру́жаны

1. окружённый; опоя́санный; окаймлённый;

2. окружённый;

3. оце́пленный;

4. воен. окружённый; осаждённый;

5. перен. окружённый;

1-5 см. акружы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аблямава́ць, -му́ю, -му́еш, -му́е; -му́й; -мава́ны; зак., што.

1. Абшыць па краях палоскай з іншага матэрыялу.

А. рукавы сукенкі.

2. перан. Акружыць што-н., размясціцца вакол чаго-н.

Алешнік прыгожа аблямаваў берагі возера.

|| незак. аблямо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. аблямо́ўка, -і, ДМ -мо́ўцы, ж. (да 1 знач.) і аблямо́ўванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

oskrzydlić

зак.

1. акрыліць;

2. вайск. акружыць, ахапіць флангі (ворага)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)