по́вод​I м. (зацепка) зачэ́пка, -кі ж.; прычы́на, -ны ж., падста́ва, -вы ж.; вы́падак, -дка м.; разг. наго́да, -ды ж.;

по́вод для ссо́ры зачэ́пка для сва́ркі;

придира́ться по вся́кому по́воду чапля́цца з любо́й наго́ды;

э́то не причи́на, а по́вод гэ́та не прычы́на, а зачэ́пка;

кассацио́нный по́вод прычы́на для каса́цыі;

◊

дать по́вод даць падста́ву;

по по́воду (чего) нако́нт (чаго), у су́вязі з чым;

без вся́кого по́вода без дай-прычы́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подчиня́ться

1. (покоряться) пакара́цца, скара́цца;

2. (повиноваться) падпарадко́ўвацца; (быть в непосредственном ведении — по службе, работе — ещё) паднача́львацца; (слушаться) слу́хацца (каго), слу́хаць (каго);

чу́вство подчиня́ется рассу́дку пачуццё падпарадко́ўваецца ро́зуму;

э́то учрежде́ние подчиня́ется на́шему министе́рству гэ́та ўстано́ва паднача́льваецца (падпарадко́ўваецца) на́шаму міністэ́рству;

подчиня́ться прика́зу падпарадко́ўвацца зага́ду, слу́хацца зага́ду;

3. грам. падпарадко́ўвацца;

одному́ гла́вному предложе́нию мо́гут подчиня́ться не́сколько прида́точных аднаму́ гало́ўнаму ска́зу мо́гуць падпарадко́ўвацца не́калькі дада́ных;

4. страд. скара́цца; падпарадко́ўвацца; паднача́львацца; см. подчиня́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

со́бственный ула́сны; свой;

со́бственная кварти́ра ула́сная (свая́) кватэ́ра;

я ви́дел э́то со́бственными глаза́ми я ба́чыў гэ́та на свае́ во́чы;

в со́бственном смы́сле сло́ва ва ўла́сным (літара́льным) сэ́нсе сло́ва;

и́мя со́бственное грам. імя́ ўла́снае;

в со́бственные ру́ки ва ўла́сныя ру́кі;

◊

со́бственной персо́ной ула́снай (сваёй) асо́бай;

называ́ть ве́щи со́бственными имена́ми называ́ць рэ́чы ўла́снымі (сваі́мі) імёнамі;

вари́ться в со́бственном соку́ вары́цца ў сваі́м саку́;

стоя́ть на со́бственных нога́х стая́ць на сваі́х нага́х.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тре́боваться

1. (быть нужным, необходимым) быць патрэ́бным, патрабава́цца;

заво́ду тре́буются рабо́чие заво́ду патрэ́бны (патрабу́юцца) рабо́чыя;

для э́того де́ла тре́бовались больши́е зна́ния для гэ́тай спра́вы патрэ́бны былі́ (патрабава́ліся) вялі́кія ве́ды;

2. безл. (необходимо, нужно) трэ́ба, патрэ́бна;

что и тре́бовалось доказа́ть што і трэ́ба было́ даказа́ць (даве́сці);

на э́то тре́буется мно́го вре́мени на гэ́та трэ́ба (патрэ́бна) шмат ча́су; см. потре́боваться;

3. страд. патрабава́цца; вымага́цца; выкліка́цца; зва́цца; клі́кацца; см. тре́бовать​ 1, 3.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чу́до ср. (мн. чудеса́)

1. цуд, род. цу́ду м.; (диво) дзі́ва, -ва ср.;

соверши́ть чу́до зрабі́ць цуд;

чу́дом спасти́сь от сме́рти цу́дам вы́ратавацца ад сме́рці;

каки́м-то чу́дом не́йкім дзі́вам (цу́дам);

чудеса́ герои́зма цу́ды гераі́зму;

чу́до иску́сства, те́хники цуд маста́цтва, тэ́хнікі;

2. в знач. сказ. дзі́ва, дзі́ўна;

э́то про́сто чу́до! гэ́та про́ста дзі́ва!;

чу́до, что дзі́ва (дзі́ўна), што;

◊

чу́до-богаты́рь цу́да-во́лат;

чудеса́ в решете́ цу́ды ў рэ́шаце.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

co

1. што; колькі;

co to jest? — што гэта?;

co to za książka? — што гэта за кніга?;

co z tobą? — што з табой?;

nie wszystko złoto, co się świeci — не ўсё золата, што блішчыць;

to co innego — гэта нешта іншае;

co to kosztuje? — колькі гэта каштуе?

daj mi co nieco pieniędzy — дай мне крыху грошай;

co znów się spóźniłeś? — што, зноў спазніўся?;

2. што; які; to drzewo, co rośnie koło domu — тое дрэва, якое (што) расце каля дома;

co dzień — кожны дзень; штодзень; штодзённа;

co prawda, to nie grzech — што праўда, то не грэх;

co spojrzy, to w śmiech — як гляне, то ў смех;

co do mnie, zgadzam się — што тычыцца мяне, то я згодны;

3. што; як;

nie ma co tu czekać — няма чаго тут чакаць;

Bóg wie co — бог ведае што!;

co do grosza — да капейкі;

co ich tam się natopilo! — колькі іх там утапілася!;

co do joty — як найдакладней;

co za ... — што за...;

co za uroda! — што за прыгажосць (краса)!;

co prędzej — як хутчэй;

(biec) co tchu — (бегчы) што ёсць духу;

krzyczeć co sił — крычаць з усіх сіл;

co się zowie — што называецца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

sprawić

sprawi|ć

зак.

1. прычыніць, учыніць, зрабіць, нанесці;

~ć wrażenie — выклікаць уражанне;

~ć przyjemność — зрабіць прыемнасць;

przypadek to ~ł — гэта справа выпадку;

2. купіць, справіць;

~ć nowe ubranie — купіць новы касцюм;

3. вытрыбушыць;

~ć zająca — вытрыбушыць зайца;

~ć komu lanie — даць дыху (чосу) каму

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

miło

прыемна; люба;

miło mi pana poznać — прыемна з вамі пазнаёміцца;

aż miło popatrzeć — аж люба паглядзець;

to bardzo miło z twojej strony — гэта вельмі прыемна з твайго боку;

było bardzo miło — было вельмі добра (прыемна, хораша);

ucieka aż miło — уцякае, аж вецер свішча

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

może

можа, мо; можа быць; ану ж; а можа; магчыма;

być może — магчыма; мажліва;

to być nie może — гэтага не можа быць;

może wyjdziemy? — можа, выйдзем?;

on może się spóźnić — ён можа спазніцца; ён, магчыма, спозніцца;

kto to może być? — хто гэта можа быць?

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

winien

1. вінаваты;

sam sobie winien — сам вінаваты;

kto temu winien — хто ў гэтым вінаваты;

2. вінен;

winien mi jest 100 złotych — ён вінен мне 100 злотых;

3. павінен;

winien to uczynić — ён павінен гэта зрабіць;

4. бух. дэбет;

Bogu ducha winien — не вінаваты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)