Halt
m -(e)s, -e
1) апо́ра, падтры́мка
éinen ~ háben (an D) — мець падтры́мку (у асобе каго-н.)
den ~ verlíeren* — згубі́ць пункт апо́ры; перан. стра́ціць душэўную раўнава́гу
2) прыпы́нак, прыста́нак
j-m ~ gebíeten* — асадзі́ць [спыні́ць] каго́-н.
~ máchen — прыпыні́цца, спыні́цца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
пазба́віцца
1. (збавіцца) lóswerden* vt (s);
пазба́віцца ад няпро́шанага го́сця éinen úngebetenen Gast lóswerden*;
ён хо́ча пазба́віцца ад мяне́ er will mich lóswerden*;
я не магу́ пазба́віцца ду́мкі, што… ich werde den Gedánken nicht los, dass…; überwínden* vt (пераадолеўшы);
пазба́віцца недахо́паў [збянтэ́жанасці, стра́ху] die Mängel [Verlégenheit, Furcht] überwínden*;
2. (страціць) verlíeren* vt, éinbüßen vt;
пазба́віцца самасто́йнасці die Únabhängigkeit verlíeren*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
здурнець, здурэць, адурэць, адурнець, звар'яцець / пра старых: здзяцінець; ашалець, ачмурэць, ачумець, рэхнуцца (разм.) □ страціць розум, выжыць з розуму, звіхнуцца з розуму, з'ехаць з глузду
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
job [dʒɒb] n.
1. пра́ца, рабо́та, слу́жба;
a parttime job рабо́та на працягу́ то́лькі ча́сткі працо́ўнага дня або́ ты́дня;
a temporary/permanent job часо́вая/пастая́нная рабо́та;
be out of a job быць беспрацо́ўным;
change jobs мяня́ць ме́сца пра́цы;
get/find a job атрыма́ць/знайсці́ рабо́ту;
lose a job стра́ціць рабо́ту
2. апера́цыя (на камп’ютары)
♦
just the job BrE, infml якра́з то́е, што патрэ́бна;
The computer we got is just the job! Камп’ютар, што мы атрымалі, якраз тое, што патрэбна!
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
lose
[lu:z]
1.
v., lost, losing, v.t.
1) губля́ць
He lost his book — Ён згубі́ў сваю́ кні́гу
2) тра́ціць, стра́чваць
to lose patience — стра́ціць цярплі́васьць
to lose one’s head — здурэ́ць
3) прайграва́ць (гро́шы, закла́д)
4) марнава́ць (час, наго́ду)
2.
v.i.
губля́цца, стра́чвацца
to get lost — згубі́цца
The ship and its crew were lost — Карабе́ль і яго́ная кама́нда згубі́ліся або́ былі́ стра́чаныя
•
- lose oneself
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
адпа́сці
1. (адваліцца) (áb)fállen* vi (s), lósgehen* vi (s);
2. (страціць сілу, сэнс) wégfallen* vi (s); fórtfallen* vi (s), entfállen* vi (s); gégenstandslos wérden;
пыта́нне адпа́ла die Fráge ist gégenstandslos gewórden;
у мяне́ адпа́ла ахво́та die Lust ist mir vergángen, ich habe die Lust verlóren;
3. (адлучыцца) ábfallen* vi (s); áusscheiden* vi (s); sich lóslösen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ула́да ж., в разн. знач. власть; (господство — ещё) влады́чество ср.;
вае́нныя ўла́ды — вое́нные вла́сти;
мясцо́вая ўла́да — ме́стная власть;
у. старшыні́ — власть председа́теля;
бацько́ўская ўла́да — роди́тельская власть;
у. сло́ва — власть сло́ва;
перавышэ́нне ўла́ды — юр. превыше́ние вла́сти;
пад ~дай Ры́ма — под вла́стью (влады́чеством) Ри́ма;
◊ стра́ціць ~ду над сабо́й — потеря́ть власть над собо́й;
стырно́ ўла́ды — выс. бразды́ правле́ния;
узя́ць ~ду — встать у вла́сти
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
надзе́я, ‑і, ж.
1. Чаканне чаго‑н. добрага, якое спалучаецца з упэўненасцю ў тым, што яно збудзецца. Светлая надзея. Цвёрдая надзея. Страціць надзею. □ Столькі болю і столькі надзеі ў яе [дзяўчынкі] не па ўзросту сталых вачах. Брыль. Надзея выжыць тут, у лагеры смерці, амаль што канчаткова пакінула.. [палонных]. Быкаў.
2. Той або тое, на каго, на што можна спадзявацца, апірацца. Мір — вялікая надзея простых людзей усёй планеты. «Звязда». Бацька і маці выхоўвалі сына. Сын быў уцехай, надзеяй адзінай. Дубоўка. Вось і лес, і стажок сена каля лесу. Гэта іх стажок, іх гордасць і надзея. Колас.
•••
Падаваць надзеі гл. падаваць.
У надзеі — спадзеючыся.
Ускладаць надзеі гл. ускладаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
растра́ціць, ‑трачу, ‑траціш, ‑траціць; зак., што.
1. Расходаваць, патраціць (грошы, капітал і пад.). [Міхась:] — У мяне з грашыма тугавата, дзядзька. Аванс увесь па дарозе растраціў. Лупсякоў. // перан. Патраціць (фізічныя і душэўныя сілы) на што‑н. дробнае, пустое, непрыстойнае. Малады яшчэ гадамі, .. [Паходня] ужо шмат перажыў, але не растраціў, а як бы накапіў энергію, каб аддаваць яе той справе, якую яму даручыць партыя. Хадкевіч. Сіл не растраціў, свой збярог агонь. Іду, паклаўшы сэрца на далонь, Насустрач навальніцам і падзеям. А. Александровіч.
2. Незаконна расходаваць (грошы, маёмасць і інш.). Растраціць казённыя грошы.
3. Страціць паступова. [Хана] дарогаю растраціла ўсіх сваіх небаракаў-родных. Чорны. [Антанюк:] — З-за свайго характару ты растраціла сяброў. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раўнава́га, ‑і, ДМ ‑вазе, ж.
1. Стан спакою, у якім знаходзіцца цела пад уздзеяннем роўных, процілегла накіраваных сіл. Устойлівая раўнавага. Няўстойлівая раўнавага. □ Галінка загойдалася. І, каб утрымацца, захаваць раўнавагу, сарока замахала крыламі. Лынькоў.
2. Устойлівае становішча, устойлівасць. У галаве страшэнна шумела, і .. [Сяргей] баяўся падымацца, каб часам не страціць раўнавагу. Шамякін.
3. перан. Устойлівыя суадносіны паміж чым‑н.; ураўнаважванне адно другім. Раўнавага сіл.
4. перан. Спакой, нармальны стан духоўнага і маральнага жыцця. Вывесці з раўнавагі. □ За два гады Таня павольна прызвычаілася да свайго становішча, асвоілася з горкім лёсам саламянай ўдавы, пабыла жыццёвую раўнавагу. Машара. Ганна напружыла ўсе свае сілы, каб захаваць спакой і раўнавагу. Няхай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)