зацямне́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. зацямняць — зацямніць і стан паводле знач. дзеясл. зацямняцца — зацямніцца. Зацямненне акон. Зацямненне свядомасці.

2. Маскіроўка святла як адзін са сродкаў проціпаветранай абароны. Зацямненне горада. Праверыць зацямненне.

3. Спец. Зацямнёнае месца, якое выяўляецца дзе‑н.; пацямненне. Зацямненне ў лёгкіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́мачка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. вымачыць (у 2 знач.).

2. Дзеянне паводле дзеясл. вымакаць — вымакнуць (у 2 знач.).

3. Месца з вымаклымі пасевамі. Бачыў я, што і салдаты каторыя стараліся капаць акопы на вымачках, на разорах, намагаючыся як менш таптаць жыта. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расшырэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. расшыраць — расшырыць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. расшырацца — расшырыцца. // Паталагічнае павелічэнне памераў (сэрца, сасудаў і пад.). Расшырэнне вен.

2. Расшыраная частка чаго‑н. Труба з расшырэннем.

•••

Расшырэнне Сусвету — павелічэнне з цягам часу адлегласці паміж касмічнымі аб’ектамі (зоркамі, галактыкамі).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мац, выкл. у знач. вык.

Разм. Ужываецца паводле значэння дзеясл. мацаць. Мац у кішэнь — аж няма табакеркі... Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падчы́стка, ‑і, ДМ ‑стцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. падчысціць.

2. Разм. Падчышчанае месца ў тэксце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пагру́зка, ‑і, ДМ ‑зцы; Р мн. ‑зак; ж.

Дзеянне паводле дзеясл. пагрузіць (у 1 знач.) і пагрузіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недада́ча, ‑ы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. недадаць.

2. Частка чаго‑н., якой нехапае да поўнай выдачы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прывя́званне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. прывязваць — прывязаць (у 1 знач.) і прывязвацца — прывязацца (у 1, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыскарэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыскорваць — прыскорыць і прыскорвацца — прыскорыцца.

2. Тое, што і паскарэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пастрае́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. пастроіцца і пастроіць.

2. Строй, размяшчэнне ў страі. Лінейнае пастраенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)