утылітары́ст

(фр. utilitariste, ад лац. utilitas = карысць)

1) паслядоўнік утылітарызму 1;

2) чалавек, які імкнецца з усяго мець выгаду, карысць, расцэньвае ўсё з вузкапрактычнага пункту гледжання.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

эквілібры́ст

(ад лац. aequilibris = які знаходзіцца ў раўнавазе)

1) цыркавы артыст, які займаецца эквілібрыстыкай 1;

2) перан. чалавек, які праяўляе незвычайную спрытнасць, выкрутлівасць у паводзінах, спрэчках.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

экстраве́рт

(англ. extravert, ад лац. extra = па-за + vertere = паварочваць)

псіх. чалавек, псіхічны склад якога характарызуецца накіраванасцю на знешні свет, на кантакты з людзьмі (проціл. інтраверт).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

гандля́р м.

1. камерц. Káufmann m -(e)s, -leute, Händler m -s, -;

буйны́ гандля́р Gróßhändler m, Gróßkaufmann m;

ву́лічны гандля́р Stráßenhändler m;

дро́бны гандля́р Kléinhändler m;

маргіна́льны гандля́р Marginálhändler m;

гандля́р тава́рамі Wárenhändler m;

2. перан. пагард. (беспрынцыпны чалавек) Krämer m -s, -, Krämerseele f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

свіння́ ж.

1. заал. Schwein n -(e)s, -e; Sau f -, Säue (самка);

2. разм. (неахайны) Dréckfink m -en, -en, Schmútzfink m, Férkel n -s, -;

3. разм. (подлы чалавек) Schwein n, Lump m -en, -en;

◊

падкла́сці каму-н. свінню́ разм. j-m ein Bein stéllen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

борт м.

1. (судна) Bord m -(e)s, -е;

пра́вы борт Stéuerbord m, n;

ле́вы борт Báckbord m, n;

браць на борт an Bord nehmen*;

чалаве́к за бо́ртам! Mann über Bord!;

2. аўта. Séitenwand f -, -wände, Bórdwand f;

3. (у вопратцы) Bórte f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

derelict

[ˈderəlɪkt]

1.

adj.

1) кінуты, пакі́нуты

a derelict ship — закі́нуты карабе́ль

2) які́ занядбо́ўвае свае́ абавя́зкі; нядба́лы, нядба́йны

2.

n.

1) усі́мі пакі́нуты чалаве́к

2) сухазе́м’е, утво́ранае ў вы́ніку адступле́ньня мо́ра ці ракі́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

feeble

[ˈfi:bəl]

adj.

1) слабы́, кво́лы, хвараві́ты, нямо́цны

a feeble old man — кво́лы стары́ чалаве́к

a feeble resistance — слабы́ супраці́ў

2) слабы́; няя́сны, невыра́зны

a feeble cry — кво́лы крык

a feeble light — слабо́е сьвятло́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ана́фема царк.; ст.-рус. анаѳема, анатема праз ст.-слав. з грэч. ἀνάθεμα (Фасмер, 1, 77; Рудніцкі, 1, 23). Пераход значэння ад ’пракляцця (царкоўнага)’ да ’пракляты чалавек’ (анахимъ, анахима, анахимика — Нас. 6) вядомы ўжо Бярындзе, 176. Форма з ‑х‑ замест грэч. ‑θ‑ узнікла ў выніку фанетычнай субстытуцыі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Буслік ’сто грамаў гарэлкі’ (Інстр. III). Няясна. Можа, ёсць сувязь з бусава́ць, буса́ць ’п’янстваваць’ (гл.). Параўн. яшчэ рус. бусла́й ’чалавек, які любіць пагуляць, павесяліцца, гуляка’ (гэта, аднак, можа быць і іншага паходжання, гл. Фасмер, 1, 251). Не выключаецца і сувязь з бу́сел, але якая тут матывацыя?

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)