пуга́ч ​1, ‑а, м.

Цацачны пісталет, які страляе пістонамі або коркам.

пуга́ч ​2, ‑а, м.

Драпежная начная птушка атрада соў. Дзесьці вухкаў пугач, яго дзікі крык гулка разносіўся па сонным лесе. Шашкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіп ​1, ‑у, м.

Тое, што і сіпата; асіпласць.

сіп ​2, ‑а, м.

Буйная птушка падатрада сапраўдных драпежных з бурым апярэннем і белым пухам на галаве і шыі (жыве ў высакагорных раёнах).

[Ад грэч. gyps, gypós — каршун.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчыго́л, ‑гла, м.

Маленькая пеўчая птушка сямейства ўюрковых з яркім апярэннем. Узляціць на галінку адзін шчыгол, абтрасецца, нібы толькі што з вады, заспявае, а за ім і другі гэта ж зробіць. Федасеенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арніці́н

(ад гр. ornis, -ithos = птушка)

амінакіслата, якая выконвае ролю каталізатара ў біясінтэзе мачавіны ў печані.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

архео́рніс

(ад гр. arche = пачатак + ornis = птушка)

разнавіднасць археаптэрыкса, якую раней лічылі самастойным родам старажытных птушак

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

інды́к

(польск. indyk, ад лац. indicus = індыйскі)

вялікая свойская птушка атрада курыных, якая гадуецца на мяса.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ра́нний в разн. знач. ра́нні;

ра́нний сев ра́нняя сяўба́;

ра́нние о́вощи ра́нняя агаро́дніна;

ра́нние стихи́ Я́нки Купа́лы ра́ннія ве́ршы Я́нкі Купа́лы;

◊

ра́нняя пти́чка ра́нняя пту́шка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

◎ Ле́пар ’птушка дрозд пеўчы, Turdus ericetorum Turt.’ (паўдн.-гом., паўн.-жытомірск., Бел.-укр. ізал.). У выніку семантычнага пераносу з лёпар ’муляр’ (ТС) сляпіць (хату) > ляпіць гняздо (?). Не выключае, што гэта архаізм, утвораны ад прасл. !!!ёръ ’прыгожы, харошы’ > ’птушка, якая прыгожа спявае’. Аб суф. -ар гл. Сцяцко, Афікс. наз., 29–30.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ра́нні в разн. знач. ра́нний;

ра́нняя сяўба́ — ра́нний сев;

ра́нняя агаро́дніна — ра́нние о́вощи;

◊ ра́нняя пту́шка — ра́нняя пти́чка;

з малады́х, ды р. — из молоды́х, да ра́нний

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

валася́нка ​1, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Невялікая пеўчая птушка атрада вераб’іных з тонкай шылападобнай дзюбай.

валася́нка ​2, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Тое, што і ціпчак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)