сячы́, сяку, сячэш, сячэ; сячом, сечаце, сякуць;
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Verbum
анлайнавы слоўнікГЁТЭ (Goethe) Іаган Вольфганг фон
(28.8.1749,
нямецкі пісьменнік, мысліцель і прыродазнавец;
Шырокую вядомасць набылі малюнкі Э.Дэлакруа да «Фауста». На творы Гётэ пісалі музыку: Л.Бетховен — да драмы «Эгмант» (1810), Ш.Гуно — оперу «Фауст» (1859), А.Бойта — оперу «Мефістофель» (1868), Ж.Маснэ — оперу «Вертэр» (1886), Г.Берліёз — араторыю «Асуджэнне Фауста» (1846). На
Тв.:
Спатканне і ростань:
Фауст: Трагедыя.
У
У
Фауст.
Літ.:
Барычэўскі А. Гётэ і ягоны Фауст // Полымя рэвалюцыі. 1932. № 1;
Вильмонт Н. Гете: История его жизни и творчества. М., 1959;
Тураев С. Иоганн Вольфганг Гете. 2 изд. М., 1957;
Шагинян М. Гете.
Эккерман И.П. Разговоры с Гете в последние годы его жизни.
У.Л.Сакалоўскі.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
той, таго́,
1. Паказвае на асобу ці прадмет, якія знаходзяцца не перад вачамі, не побач, а аддалены ў прасторы і часе, як падобныя ім;
2. Паказвае на прадмет ці асобу, што вылучаецца з ліку іншых.
3. Паказвае на які‑н. прадмет, асобу, пра якія гаварылася раней.
4.
5. Паказвае на вядомую ўжо асобу ці прадмет.
6. Іменна ён, не іншы, гэты ж самы (звычайна ў спалучэннях «той жа», «той самы», «той жа самы»).
7. Уваходзіць у састаў: а) складаных злучнікаў: «дзякуючы таму што», «з прычыны таго што», «да таго што», «да тых пор пакуль», «за тое што», «у той час як», «нягледзячы на тое што», «пасля таго калі» і інш.; б) словазлучэнняў, звычайна пабочнага характару, якія звязваюць розныя часткі выказвання: «апрача таго», «акрамя таго», «разам з тым», «між тым» і інш.
8. то́е,
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чо́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае колер сажы, вугалю, самы цёмны з усіх колераў;
2. Цёмны, больш цёмны, чым звычайна.
3.
4. Некваліфікаваны, які не патрабуе пэўных ведаў і навыкаў, звычайна фізічна цяжкі і брудны (пра чарнавую работу і пад.).
5. Не галоўны, не цэнтральны, не парадны, які выкарыстоўваецца для штодзённых патрэб (пра дзверы, ход, уваход і пад.).
6.
7.
8.
9.
10. Які ў дарэвалюцыйныя часы адносіўся да ніжэйшых слаёў грамадства, да простага народа.
11.
12. Паводле забабонных уяўленняў — чарадзейны, звязаны з нячыстай сілай.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
run2
1. бе́гчы, бе́гаць;
run a race прабе́гчы дыста́нцыю;
2. право́дзіць спабо́рніцтвы, ска́чкі
3. кірава́ць устано́вай, ве́сці спра́ву прадпрые́мства
run a hotel/store/school кірава́ць гасці́ніцай/кра́май/шко́лай;
run a business ве́сці спра́ву
4. кірава́ць (аўтобусам, цягніком)
5. працава́ць, дзе́йнічаць (пра машыны, механізмы);
6. хадзі́ць, е́здзіць, курсі́раваць, пла́ваць (пра транспарт);
7. ліць; лі́цца; цячы́, сачы́цца, струме́ніцца;
8. быць сапра́ўдным;
9. : The well ran dry. Калодзеж высах.
10. друкава́ць, публікава́ць, змяшча́ць (у газеце, часопісе)
11. (for) балаці́равацца (на пасаду);
run in the election балаці́равацца на вы́барах
12. ліня́ць (пра колер, фарбы)
13. цягну́цца, распасціра́цца, рассціла́цца;
run across
run around
run away
1. уцяка́ць (таксама
2. (with) выйграва́ць, выі́грываць (гульню, прыз, спаборніцтва);
run down
1. спыня́ць; спыня́цца (пра механізм
2. разрадзі́цца (пра батарэйку)
3. збіць (каго
4. знява́жліва гавары́ць (пра каго
run into
1. нечака́на сустрэ́ць (каго
2. : run into
run off
1. бе́гчы, уцяка́ць
2. друкава́ць (рабіць копіі)
3. страчы́ць (вершы, артыкулы
run on
run out
1. выбяга́ць
2. : run out of (
run over
1. пераліва́цца це́раз край
2. перае́хаць (каго
run through
1.
2. ху́тка прагле́дзець; абмеркава́ць
run up
1. падыма́ць, падніма́ць
2. рабі́ць што
3. дахо́дзіць; дасяга́ць
4. сустрака́цца з ця́жкасцямі
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Ка́ліва ’асобна ўзятая расліна, сцябліна, саломіна і інш.’ (
Ка́ліва 2 ’памінальная куцця’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
нос, ‑а;
1. Выступ паміж вачамі і ротам на твары чалавека або мордзе жывёлы, які з’яўляецца пачаткам дыхальных шляхоў і органам нюху.
2. Дзюба ў птушкі.
3. Пярэдняя частка судна, лодкі, самалёта і пад.
4. Аб выступаючай пярэдняй частцы якога‑н. прадмета.
5. Тое, што і насок (у 1 знач.).
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аста́цца, астануся, астанешся, астанецца; астанемся, астаняцеся;
1. Пабыць яшчэ нейкі час дзе‑н.; не пакінуць якога‑н. месца.
2.
3. Не перастаць быць якім‑н., кім‑н., знаходзіцца ў якім‑н. стане.
4. Аказацца, апынуцца ў якой‑н. ролі, стане, становішчы і пад.
5. Аказацца ззаду, адстаць.
6.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бок, бо́ка і бо́ку,
1.
2. Напрамак на мясцовасці.
3. Мясцовасць, краіна.
4. Месца, справа або злева ад сярэдняй лініі.
5. Прастора злева і справа.
6. Месца (мясцовасць), якое знаходзіцца на нейкай адлегласці ад чаго‑н.
7. Чалавек ці група людзей, якія супрацьстаяць другому чалавеку ці групе.
8. Састаўная частка, элемент чаго‑н.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аго́нь, агню,
1. Распаленыя газы, якія вылучаюцца пры гарэнні і ярка свецяцца; полымя.
2. Падпаленая куча дроў, галля, ламачча і пад.; вогнішча.
3. Святло ад асвятляльных прыстасаванняў; светлавая кропка.
4.
5. Ружэйная, артылерыйская стрэльба.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)