Verbum

адзі́н​^I ліч

1. ein, eins;

2. у знач наз м Éiner, der éine;

адзі́н з ты́сячы éiner únter [von] táusend;

ні адзі́н nicht éiner, kéiner, kein éinziger

адзі́н​^II займ

1. (без другіх) alléin;

ён заста́ўся там адзі́н er ist dort alléin geblíeben;

2. (нейкі, якісьці) ein (gewísser);

адзі́н зго́дзен, другі́ не der éine ist éinverstanden, der ándere nicht;

3. (толькі) nur; alléin; kein ánderer; bloß;

адзі́н ён мо́жа гэ́та зрабі́ць nur er [er alléin] kann das máchen;

4. (той жа самы) dersélbe, der gléiche;

адзі́н і той жа ein und dersélbe;

◊ адзі́н на адзі́н únter vier Áugen;

усе́ за аднаго́, адзі́н за ўсі́х álle für éinen, éiner für álle