photostat

[ˈfoʊtəstæt]

n.

фатаста́т -а m.

а) фатаграфі́чны апара́т для капіява́ньня

б) фатагра́фія, ко́пія f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Hö́rgerät

n -(e)s, -e слыхавы́ апара́т (для тых, хто дрэнна чуе)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

выпарны́ тех.

1. (для выпаривания) выпарно́й;

в. апара́т — выпарно́й аппара́т;

2. (для испарения) испари́тельный;

в. ко́рак — испари́тельная про́бка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разліўны́ в разн. знач. разливно́й;

р. апара́т — разливно́й аппара́т;

~но́е малако́ — разливно́е молоко́;

◊ ~но́е мо́ра — шутл. разлива́нное мо́ре

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ра́дыё, нескл., н.

1. Спосаб перадачы і прыёму гукаў, сігналаў на адлегласць без правадоў пры дапамозе электрамагнітных хваль, што перадаюцца спецыяльнымі станцыямі.

Звязацца па р.

2. Прылада, апарат для прыёму гукаў такім чынам.

Правесці р.

3. Тое, што перадаецца такім спосабам (перадачы, музыка і пад.).

Слухаць р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адсіга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Прайсці. [Бацька:] — За невялікім шчупачком .. [спінінгіст], небарака, вёрст сорак за дзень адсігае, ды разоў сто ў ваду нырае, ратуючы свой апарат. Шашкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перфара́тар, ‑а, м.

1. Машына для бурэння шпуроў і свідравін у горных пародах; бурыльны малаток.

2. Апарат, якім прабіваюць скразныя адтуліны (на кінастужцы, паперы і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электрадаі́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Разм. Электрадаільны апарат. [Ядзя:] — Але ўсё ж на ферме цікавей. Там і аўтапаілкі, і кармакухня, і электрадаілкі. Шыловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Раке́та ’напоўнены піратэхнічнай сумессю снарад’, ’лятальны апарат з рэактыўным рухавіком’ (ТСБМ). Запазычанне праз ням. Rakete (хаця пасрэдніцтва рускай ці польскай моў уяўляецца ў такой жа ступені магчымым, параўн. польск. rakety “do grania”, XVIII ст.) з італ. roccetta/rochetto (< rocca ’верацяно’); гл. таксама Фасмер, 3, 438; Чарных, 2, 97; Скок, 3, 102; Махэк₂, 507.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пастэрыза́тар

(фр. pasteurisateur)

апарат для пастэрызацыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)