дзя́цел, дзя́тла, мн. дзя́тлы, дзя́тлаў, м.

Лясная птушка сямейства дзятлавых з моцнай дзюбай, якой яна здабывае ежу са шчылін дрэў і расколін кары.

Хто б дзятла ведаў, каб не яго дзюба (з нар.).

|| прым. дзя́тлаў, -лава.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

АГА́Р,

чырвоная качка (Casarca ferruginea), птушка сям. качыных атр. гусепадобных. Пашырана ў Паўд. Еўропе, Паўн. Афрыцы і Азіі. На Беларусі рэдкая залётная птушка.

Даўж. цела каля 60 см, маса 1—1,6 кг. Самкі меншыя за самцоў. Жыве парамі. Гнёзды ў глыбокіх норах стэпавых звяркоў, нішах абрываў, пакінутых будынках. Самка нясе 8—12 яец, наседжвае іх. Птушаняты растуць і ў няволі. Корміцца раслінамі і воднымі беспазваночнымі.

Агар.

т. 1, с. 70

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

songbird

[ˈsɔŋbɜ:rd]

n.

1) пе́ўчая пту́шка

2) informal пяю́ньня f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bird in (the) hand

пту́шка ў руцэ́, не́шта рэа́льнае

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

poult

[poʊlt]

n.

куранё, качанё або́ і́ншая малада́я ха́тняя пту́шка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

waterfowl

[ˈwɔtərfaʊl]

n., pl. -fowls or coll. fowl

вадзяна́я пту́шка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пінгві́н, ‑а, м.

Вялікая марская антарктычная птушка з кароткімі, падобнымі да крылаў ластамі, якая добра плавае, але не лятае.

[Ад лац. pinguis — тлусты, сыты.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

курапа́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Дзікая птушка атрада курыных. Белая курапатка. Шэрая курапатка. Горная курапатка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чырванано́жка, ‑і, ДМ ‑ножцы; Р мн. ‑ножак; ж.

Птушка сямейства бакасіных з бурай спінкай і аранжава-чырвонымі нагамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўлі́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Птушка сямейства фазанавых са стракатым апярэннем надхвосця ў самцоў.

|| прым. паўлі́навы, -ая, -ае.

Варона ў паўлінавым пер’і (перан.: пра чалавека, які лічыць сябе больш важным, чым ёсць на самай справе; іран.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)