напаўсо́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які знаходзіцца ў стане напаўсну, не зусім прачнуўся або не зусім заснуў. Напаўсонны чалавек. // Які ўласцівы для таго, хто знаходзіцца ў такім стане. Напаўсонныя вочы.

2. Амаль без сну. Прайшоў дзень, мінула ноч, вельмі падобная на ранейшыя ночы — напаўсонная, трывож[н]ая. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недакла́дны

1. (не зусім слушны) úngenau, únexakt; féhlerhaft (памылковы);

2. (невыразны, няясны) úndeutlich, únklar;

недакла́дная ду́мка ein úndeutlicher [únklarer] Gedánke

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

нязру́чнасць ж.

1. (няспрытнасць) Úngeschicklichkeit f -;

2. (пра час, што-н. не зусім адпаведнае) Úngunst f -, Péinlich keit f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

непатрэ́бна, у знач. вык.

Без патрэбы. Не хацелася думаць аб ядзе, ды яна зусім была.. [Антосю] непатрэбна. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўафіцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Не зусім афіцыйны; афіцыйны да некаторай ступені. Незалежны і паўафіцыйны тон укалоў дзяўчыну. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўсухі́, ‑ая, ‑ое.

Амаль сухі, не зусім сухі. Месцамі пракідалася канюшына з ружаватымі паўсухімі пампонамі кветак. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буржуа́, нескл., м.

Прадстаўнік класа буржуазіі. Ліберальныя буржуа зусім не мелі на ўвазе выступаць супраць самадзяржаўя. «Полымя».

[Фр. bourgeois.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

герметы́чны, ‑ая, ‑ае.

Які наглуха забываецца і зусім не прапускае вадкасці і газу. Герметычная печ. Герметычныя дзверы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смехатво́рны, ‑ая, ‑ае.

Недарэчны, варты смеху, кпінаў. Смехатворнае апраўданне. □ [Лаўрыновіч:] — Ну, таварышы, гэта абвінавачванне і зусім смехатворнае. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

О́бель (*вобель) ’зусім, цалкам’ (Горб.) ад *воб‑вель да вялікі (гл.), як вобмаль (гл. малы).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)