тужэ́ць, ‑эе; незак.

Станавіцца тугім, больш тугім (у 1–3 знач.). Як сцякла вада і тужэла зямля, абмытае каменне на ўзлеску блішчэла пад сонцам. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Капарва́с ’купарвас’ (Федар., 6). З польск. koperwas ’тс’ < с.-в.-ням. kupfer‑waʒʒer ’медная вада’ (Слаўскі, 2, 459).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кваслі́на ’вада, у якой рашчыняецца вотруб’е на кісель’ (Вешт.), ’абрызглае малако’ (ТС). Кантамінацыя квас (гл.) і кіслы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ляту́чы ’цякучы (аб вадзе)’ (Сл. ПЗБ). Калька з польск. lecący < lecieć ’ліцца, цячы’, параўн. woda leci ’вада льецца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ На́стлыш ’вада пад снегам’ (Касп.). Няясна, магчыма, ад насцілаць ’падсцілаць, рассцілаць’, параўн. рус. настлище ’лён, расселены на сцелішчы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ржаві́нне, іржа́вінне, аржа́вінне ’рудая вада на балоце’ (Сцяшк. Сл., ЛА, 2), праз ступень ржа́вінь з іржа 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Руда́ўка ’балотная рыжая вада’ (ТСБМ). Ад руды (гл.) як сіняўка ’сіняк; грыб паганка’, кісляўка ’яблыня з кіслымі пладамі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

падцячы́ сов., в разн. знач. подте́чь;

вада́ ~цякла́ пад ла́ву — вода́ подтекла́ под скамью́;

во́ка ~цякло́ — глаз подтёк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узбунтава́цца сов.

1. (поднять бунт) взбунтова́ться;

2. (прийти в состояние волнения) взволнова́ться;

3. взволнова́ться;

вада́ ўзбунтава́лася — вода́ взволнова́лась

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адэкало́н

(фр. eau de Cologne = літар. кёльнская вада)

спіртаводны раствор розных пахучых рэчываў, які выкарыстоўваецца як парфумерны сродак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)