сто́чка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. сточваць ​1 — стачыць ​1 (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сту́канне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. стукаць, а таксама гукі гэтага дзеяння; стук. Стуканне дзятла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сульфамі́ды, ‑аў; адз. сульфамід, ‑у, М ‑дзе, м.

Група лекавых рэчываў, якія аслабляюць дзеянне хваробатворных бактэрый.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супрацья́ддзе, ‑я, н.

Рэчыва, якое аслабляе дзеянне яду. // перан. Сродак супраць чаго‑н. шкоднага або непажаданага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

счэ́ска, ‑і, ДМ счэсцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. счэсваць ​1 — счасаць ​1 (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

турбагенера́тар, ‑а, м.

Генератар пераменнага ці пастаяннага току, які прыводзіцца ў дзеянне паравой ці газавай турбінай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

убаўле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. убаўляць — убавіць і стан паводле знач. дзеясл. убаўляцца — убавіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ува́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. увальваць ​2 — уваліць ​2 і увальвацца ​2 — уваліцца ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

увільгатне́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. увільгатняць — увільгатніць і стан паводле знач. дзеясл. увільгатняцца — увільгатніцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угіна́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. угінаць — увагнуць, угнуць.

2. Тое, што і угін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)