рабо́чы², -ая, -ае.

1. Які мае адносіны да рабочага¹, рабочых, уласцівы ім. Р. клас. Р. рух. Па-рабочаму (прысл.).

2. Які непасрэдна выконвае работу, пэўнае дзеянне. Рабочыя часткі машыны. Рабочыя пчолы.

3. Які жыве са сваёй працы; працоўны. Р. чалавек.

4. Які служыць, прызначаны для работы, выкарыстоўваецца ў рабоце. Р. інструмент. Рабочае адзенне. Р. стол.

5. Устаноўлены для работы, заняты работай (пра час). Р. дзень. Р. сезон.

○

Рабочая сіла — сукупнасць фізічных і духоўных магчымасцей чалавека, якія выкарыстоўваюцца ім у працэсе вытворчасці.

Рабочыя рукі — рабочыя, рабочая сіла. Не хапае рабочых рук.

◊

У рабочым парадку (зрабіць, вырашыць што-н.) — у працэсе работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)