хваста́ць

1. péitschen vt, schlágen* vt;

2. (сячы, біць – пра вецер, дождж і г. д.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пяціба́льны:

пяціба́льная шкала́ fünfstufige Skála;

пяціба́льны ве́цер Wíndstärke fünf [5];

пяціба́льная сістэ́ма (адзнак) Fünfpunktesystem n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вы́свістаць, ‑свішчу, ‑свішчаш, ‑свішча; зак., што.

1. Выканаць, перадаць якую‑н. мелодыю свістам. Высвістаць песню.

2. Разм. Выстудзіць. Вецер высвістаў хату.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заве́тны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і запаветны. За музеем, над Краснаю плошчай, Дзе заветны стаіць маўзалей, Вецер сцягі высока палошча. Глебка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зры́ўкі, ‑аў; адз. няма.

Разм. Абрыўкі, шматкі, кавалкі чаго‑н. Вецер.. перакідаў па платформе падсохлыя і брудныя зрыўкі паперы, недакуркі. Шынклер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зюйд-ве́ст, ‑у, М ‑сце, м.

Спец.

1. Паўднёвы захад, паўднёва-заходні напрамак. Курс на зюйд-вест.

2. Паўднёва-заходні вецер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карчы́сты, ‑ая, ‑ае.

З вялікай колькасцю карчоў, пнёў. Вільготны вецер вее аднекуль з ціхіх палявых дарог, .. з карчыстых тарфяных альшанікаў. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надве́траны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і наветраны. Вецер.. намагаўся прабіцца праа густую загародку з яловых лапак, пастаўленую з надветранага боку. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вятру́га ’моцны вецер’ (Байк. і Некр., КТС). Укр. вітрюга ’тс’ (Грынч.). Ад асновы ветр‑ і суф. ‑уга, у дадзеным выпадку з узмацняльным адценнем. Адносна словаўтварэння гл. Слаўскі, SP, 68.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сухаве́трыца ’сухавей’ (Сл. ПЗБ, Рагаўц.), сюды ж, відаць, сухаве́траны ’смярдзючы, з непрыемным пахам’ (Ян.). Да спалучэння суха (гл. сухі) і ве́цер (гл.), магчыма, пад уплывам літ. saũsvejis, гл. сухавей.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)