Ве́рцень ’
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ве́рцень ’
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
нізавы́, -а́я, -о́е.
1. Які дзейнічае каля самай паверхні зямлі, вады
2. Які знаходзіцца ў нізкім месцы.
3. Які ўтварае ніжні ярус расліннага покрыва (
4. Які размяшчаецца ў нізоўях ракі.
5. Які звязаны непасрэдна з масамі, з народам; які абслугоўвае масы, народ.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
пазва́льваць, -аю, -аеш, -ае; -аны;
1. каго-што. Зваліць, паваліць усіх, многіх ці ўсё, многае або спілаваць, ссячы ўсё, многае.
2. каго-што. Скінуць адкуль
3. што. Неакуратна зваліць, скідаць усё, многае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
гусці́, гуду́, гудзе́ш, гудзе́; гудзём, гудзяце́, гуду́ць; гуў, гула́, -ло́; гудзі́;
1. Утвараць працяжны аднатонны гук.
2. Бесперапынна ныць ад болю, стомленасці.
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
панано́сіць, -о́шу, -о́сіш, -о́сіць і панано́шваць, -аю, -аеш, -ае;
1. чаго. Прынесці за некалькі прыёмаў многа чаго
2. чаго. Сваім рухам нанесці многа чаго
3. што і чаго. Нанесці на паперу, карту, схему ўсё, многае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
сустрэ́чны, -ая, -ае.
1. Які рухаецца насустрач.
2. Які адбываецца пры сустрэчы, пры руху з двух бакоў.
3. Які даецца ў адказ на што
Першы сустрэчны — хто трапіцца, выпадковы.
Сустрэчны (
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
узмацне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е;
1. (1 і 2
2. (1 і 2
3. Стаць больш здаровым, вынослівым.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
во́лкі, ‑ая, ‑ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вырато́ўны, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і выратавальны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абнямо́жаны, ‑ая, ‑ае.
Які страціў сілы, моц, энергію; знясілены.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)