паўсуф. колькасных лічэбнікаў, з дапамогай якога ўтвараюцца словы са значэннем колькасці разоў: dréifach трохразо́вы, трайны́, патро́йны
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
kárgen
vi (mitD) скупі́цца (на што-н.), шкадава́ць (чаго-н.)
mit Wórten ~ — быць скупы́м на сло́вы
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
рэ́пліка, ‑і, ДМ ‑ліцы, ж.
1. Кароткі адказ, заўвага аднаго субяседніка на словы другога. Рабочыя працавалі моўчкі, зрэдку перакідваючыся скупымі рэплікамі.Лынькоў.// Заўвага, пярэчанне, выкрык з месца на сходзе і пад. Сышліся тут розныя групы настаўнікаў. Старэйшыя вялі рэй, а маладыя толькі прыслухоўваліся ды надавалі рэплікі.Колас.— Вы лепей пра кароў скажыце, — кінула рэпліку Вера.Асіпенка.За рэплікі ў бяссільнай злосці старшыня суда загадваў двойчы вывесці Тарашкевіча з судовай залы.Ліс.
2. Элемент сцэнічнага дыялога — адказ дзеючай асобы на словы партнёра, а таксама канец фразы, апошнія словы аднаго персанажа, пасля якіх гаворыць другі. [Настачка], успомніўшы якую-небудзь рэпліку ці жэст артыста, ціха смяялася.Ракітны.
3. Пярэчанне стараны на судовым працэсе. Права апошняй рэплікі заўсёды належыць адказчыку і яго прадстаўніку.Грамадзянскі працэсуальны кодэкс БССР.
[Фр. réplique.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
urywany
urywan|y
урыўкавы;
słychać było tylko ~e słowa — былі чуваць толькі асобныя словы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Spanish2[ˈspænɪʃ]adj. іспа́нскі;
Spanish America «Іспа́нская Аме́рыка», амерыка́нскія краі́ны з іспа́нскай мо́ваю
♦
Spanish money адны́ то́лькі сло́вы;
walk Spanish рабі́ць што-н. пад прыму́сам
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ана́фара, ‑ы, ж.
Стылістычны прыём, які заключаецца ў тым, што паўтараюцца фразы, словы ці гукі на пачатку суседніх рытмічных радоў (радкоў, строф і інш.); напрыклад: Здароў, марозны, звонкі вечар, Здароў, скрыпучы, мяккі снег!Багдановіч.
[Грэч. anaphora — наўтарэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паўтарэ́нне, ‑я, н.
1.Дзеяннепаводлезнач.дзеясл. паўтараць — паўтарыць і паўтарацца — паўтарыцца.
2.Словы, сказы, музычныя фразы і пад., якія паўтараюцца (у мове, у літаратурным, музычным творы і пад.). У рамане сустракаюцца паўтарэнні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Давесці да стану моцнага гневу. — Выкручвацца вы мастак ва ўсіх абставінах.. — Гэтыя словы яшчэ больш разгнявілі Павалковіча, але ён стрымаў сябе і, як заўсёды, прыкінуўся абыякавым.Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)