Вясня́к 1 ’вясковы жыхар, селянін’ (Нас.). Запазычана з польск. wieśniak ’тс’. Аналагічна весняцкі ’сялянскі’ < польск. wieśniacki, веснячка ’сялянка’ < польск. wieśniaczka.
Вясня́к 2 ’сад, пасаджаны або перасаджаны вясною’ (слаўг., Яшк.), рус. весняк ’малады лясны зараснік, які вырастае вясной’. Да вясна́ (гл.). Утворана пры дапамозе суф. Nomen collectivum ‑няк.
Вясня́к 3 ’цёплы паўднёвы вецер’ (слаўг., Яшк.), рус. арханг., разак, ’вясенні паўдн.-усх. вецер’. Да вясна́ (гл.). Утворана пры дапамозе суф. ‑як.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
садо́к I, -дка́ м. (уменьш. к сад) са́дик
садо́к II, -дка́ м., спец. садо́к;
с. для ры́бы — садо́к для ры́бы
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
падво́рышча, ‑а, н.
Разм. Уся сялянская сядзіба. У дваццатым годзе, вярнуўшыся з вайны, Клім Турок застаў сваё падворышча амаль пустым — белапалякі, адступаючы, спалілі Узлессе. Шахавец. // Месца каля хаты, дома (двор, сад, агарод). Ганька ідзе дадому — на сваё і маміна, ужо зарослае падарожнікам і дробнай пякучай крапівой, падворышча, ідзе ў сваю хату. Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
па́свіцца, пасецца і пасвіцца; незак.
Быць, карміцца на пашы (пра жывёлу, птушку). На скошаным лузе, недалёка ад дубоў, пасвіліся статкі. Там і сям сядзелі пастушкі. Колас. Па ўсім палетку пасвіліся коні. Але яны ўжо здаволіліся добрай пашай і ляніва грызлі канюшыну. Чарнышэвіч. Астатнія [гусі], закрычаўшы, .. кінуліся ў сад, дзе пасвіўся ўвесь статак. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
садо́ўніцтва, ‑а, н.
1. Занятак садоўніка; майстэрства даглядаць сад.
2. Развядзенне садовых раслін як галіна сельскай гаспадаркі. Даручылі мне людзі нашы крыху падвучыцца і ўзяць у калгасе садоўніцтва ў свае рукі. Скрыпка. // Раздзел сельскагаспадарчай навукі аб развядзенні і вырошчванні садоў. Ад уваходу пачынаецца жывапісная алея — выдатны ўзор дасягненняў нашага дэкаратыўнага садоўніцтва. «Маладосць».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заглу́хнуць
1. (заціхнуць) verhállen vi (s); verstúmmen vi (s); áussetzen vi, áusgehen* vi (s) (матор);
2. (здзічэць) verwíldern vi (s) (сад);
3. перан (прытупіцца) stumpf wérden, náchlassen* vi; schwächer wérden
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
◎ Пахулі́ць ’даручыць’ (б.-каш., Мат. Гом.). Да па‑ і рус., ц.-слав. хулити ’абвінавачваць, ганіць, знеслаўляць’, хула ’паклёп, абгавор’, якія, аднак, на беларускай тэрыторыі набылі працілеглае значэнне, параўн. хула табе, Божа ’хвала, слава’ (Касп.) < прасл. xula (xuliti), роднаснае з xvala < iʼ©.‑e. *sou‑ /-: su‑ö‑l‑ (гл. Трубачоў, Эт. сл., 8, 115), гл. хваліць. У б.-каш. пахуліць таксама маецца перанос значэння ў станоўчы рэгістр ’даручыць, дазволіць (пільнаваць сад)’ (гл. крыніцу).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сліво́ўнік Слівавы сад; насаджэнні сліў Prunus domestica L. (Віл., Слаўг.). Тое ж сліўня́к, слі́вашнік (Слаўг.), слі́ўнік (Жытк., Слаўг., Ст.-дар., Стол.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
знасі́ць I сов.
1. (в одно место) снести́; (тяжёлые предметы — ещё) стаска́ть, стащи́ть;
2. (одежду и т.п.) износи́ть, сноси́ть; истрепа́ть;
◊ не з. галавы́ — (каму) не сноси́ть головы́ (кому)
знасі́ць II сов. (туда и обратно) снести́;
з. дзіця́ ў дзіця́чы сад — снести́ ребёнка в де́тский сад
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
запу́шчаны I в разн. знач. запу́щенный; пу́щенный; см. запусці́ць I
запу́шчаны II
1. прич., в разн. знач. запу́щенный;
2. прич. отпу́щенный, отращённый;
1, 2 см. запусці́ць II;
3. прил. запу́щенный; забро́шенный;
з. сад — запу́щенный (забро́шенный) сад;
4. прил. запу́щенный; застаре́лый;
~ная хваро́ба — запу́щенная (застаре́лая) боле́знь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)