so2 [səʊ]conj.

1. так што, таму́;

It was raining, so I did’t go out. Ішоў дождж, і таму я не выходзіў з дому.

2. каб;

She worked hard, so that everything would be ready in time. Яна шмат працавала, каб зрабіць усё своечасова.

so what? ну і што?

so what of it? ну і што тут асаблі́вага?

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

эфе́ктны

(гр. effectus = дзеянне)

які стварае ўражанне, разлічаны на тое, каб стварыць эфект 2 (напр. э-ае відовішча, э. гарнітур).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

стрэ́сціся, страсецца; пр. стрэслася; зак.

Разм. Здарыцца, адбыцца. А .. [сяляне] ж цяпер самі — улада. Толькі адкрый ім вочы, каб паверылі ў сябе, каб зразумелі, што стрэслася ў свеце. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

floss

[flɔs]

n.

1) шаўко́вае валакно́

2) шаўко́выя ні́ткі (каб вышыва́ць або́ чы́сьціць між зуба́мі)

3) шаўкаві́стыя валасы́ на катаху́ кукуру́зы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Адара́ць ’засеянае поле ўзараць, каб на гэтым месцы нешта ізноў пасеяць’ (КЭС, лаг.). Ці не калька з літ. atárti ’ізноў узараць, пераараць’? Раўнаверагодна інавацыя. Гл. араць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пры́тхі, про́тхі ’палонкі на возеры, якія прарубаюць для таго, каб рыба не задохлася’ (слаўг., З жыцця). Аддзеяслоўны назоўнік ад прытхну́цца ’псавацца ад спёртага паветра’, гл. тхнуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Раёўка (rajoŭka) ’густы зростак сучкоў на дрэве’ (Варл.). Да рай2, раіцца (гл.), параўн. тлумачэнне ў слоўніку: “раёўкі вешаюць у хлевя, каб статак вёўся” (там жа).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

pewność

pewnoś|ć

ж.

1. упэўненасць; перакананасць;

~ć siebie — упэўненасць у сабе; самаўпэўненасць;

2. надзейнасць;

3. непазбежнасць; немінучасць;

z ~cią! — безумоўна!;

dla ~ci — а) каб пераканацца; каб упэўніцца;

на ўсялякі выпадак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

упа́дак, ‑дку, м.

1. Пагаршэнне агульнага стану чаго‑н.; агульны распад, разлажэнне. Упадак вытворчасці пры капіталізме. Упадак буржуазнай культуры. // Моцнае аслабленне фізічных ці духоўных сіл. Упадак сіл. Упадак духу.

2. Абл. Страта. Няма статку без упадку. Прымаўка.

•••

Каб на вас упадаккаб вы падохлі, каб на вас паморак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pawn2 [pɔ:n] v. закла́дваць (што-н. у ламбардзе);

He pawned his gold watch to pay the rent. Ён заклаў свой залаты гадзіннік, каб расплаціцца за кватэру.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)