валейбалі́ст

(ад валейбол)

ігрок у валейбол.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ватэрпалі́ст

(ад ватэрпола)

ігрок у ватэрпола.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

цэ́нтравы, -ая, -ае.

1. гл. цэнтр.

2. Які знаходзіцца ў цэнтры.

Цэнтравая лінія.

Ц. ігрок.

Ц. (наз.) баскетбольнай каманды.

3. Забяспечаны якім-н. цэнтральным прыстасаваннем.

Ц. свердзел.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

wicketkeeper [ˈwɪkɪtˌki:pə]n. ігро́к, што стаі́ць на варо́тцах (у крыкеце)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бейсбалі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Спартсмен, які займаецца бейсболам; ігрок у бейсбол.

|| ж. бейсбалі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. бейсбалі́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шахматы́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Ігрок у шахматы. Дзядзя Ваня.. любіў «зрэзацца» з заўзятымі класнымі шахматыстамі. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шу́лер, ‑а, м.

Ігрок, які ў картачнай гульні выкарыстоўвае махлярскія, ашуканскія прыёмы. // перан. Наогул падманшчык, махляр, ашуканец.

[Польск. szuler.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шашы́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Ігрок у шашкі. Усіх шашыстаў дзіцячага дома выклікаў на спаборніцтва Вора Клябанаў. Шыловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Spíeler

m -s, - гуле́ц, ігро́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ersátzspieler

m -s, - спарт. запасны́ ігро́к [гуле́ц]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)