Займацца шаманствам; выконваць абрад шаманства. — Анкат, гэта і ёсць шаман? — запытаў я ціха. — Шаман, шаман. — А што ён робіць? — Шаманіць, з духамі гаворыць, хворага лечыць.Бяганская.//перан.Чараваць. Шаманіць над катлом чабан З даўгім нажом, З двухзубцам.Барадулін.Па берагах не вельмі высокі, але стромкі меднастволы кедрач, густыя зараснікі тальніку, на рацэ дзе-нідзе чарнеюць лункі, ля якіх шаманяць над стаўнымі сеткамі рыбакі.«Маладосць».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
conjure
[ˈkɑ:ndʒər]1.
v.
1) закліна́ць (чарадзе́йнымі сло́вамі)
2) вядзьма́рыць, чарава́ць
3) [kənˈdʒʊr] прасі́ць; упро́шваць; закліна́ць
2.
v.i.
1) выкліка́ць ду́хаў
2) пака́зваць фо́кусы, займа́цца штука́рствам
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ба́лава́ць, ба́лава́цца (Нас., Касп., Сержп.). Рус.ба́лова́ть, укр.балува́ти. Здаецца, можна звязаць з ст.-слав.баловати ’лячыць’, балии ’лекар’, бальство ’медыцына’. Бернекер, 42; Праабражэнскі, 1, 15. Аснова *bal‑ (што в балии ’лекар’), магчыма, да *bajati ’гаварыць’ (→ ’чараваць, лячыць’). Іншыя шукаюць сувязь з ст.-інд.bālás ’малады, дзіцячы’, bālás ’дзіця, хлопчык’. Уленбек, 189. Гл. таксама Фасмер, 1, 117, параўн. яшчэ Шанскі, 1, Б, 27.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
záubern
vt
1) вядзьма́рыць, чарава́ць, варажы́ць
ich kann doch nicht ~ — разм. адку́ль я табе́ гэ́та вазьму́!
2) пака́зваць фо́кусы
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
héxen
1.
viчарава́ць, вядзьма́рыць
2.
vt наваражы́ць, прываражы́ць, прычарава́ць
es geht wie gehéxt — усё ідзе́ як у ка́зцы [як па ма́сле]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Наці́нка ’прымус да яды і работы’ (Нік., Оч.), ’зацён, нораў (у каня)’ (Бяльк.), сюды ж націна́ць ’настойваць’ (Сл. ПЗБ). Да цяць, тну, параўн. аця́цца ’згубіць жаданне есці’ (гл.), заці́н ’прымус’, заці́нлівы ’наравісты’ (Гарэц., Сцяц.), затну́цца ’занатурыцца’ (Сцяц.), заця́ты ’ўпарты’ і інш.; развіццё семантыкі ад ’рэзаць, біць’ да ’стаць упартым’ або ’пераадолець упартасць’ звязана, відаць, з архаічным спосабам уздзеяння на аб’екты, што характарызуюцца незвычайнымі паводзінамі, параўн. палес.зацінаць ’заткнуўшы нож у дрэва, чараваць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
нашэ́птваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што і без дап.
1. Гаварыць шэптам што‑н. Алесь бачыў, як у друга заварушыліся вусны і як ён сам сабе нашэптваў словы тае ж песні.Броўка.Іван Іванавіч яхідна ўсміхнуўся і, адвярнуўшыся, пачаў нешта нашэптваць на вуха суседу.Асіпенка.
2.перан. Нагаворваць на каго‑н., пляткарыць. Пісар каму трэба і не трэба нашэптвае, што ў вачах у настаўніка «рэвалюцыя гарыць».Навуменка.Цяпер доктар Салавейчык лічыць сябе чысценькім, а на Івана Іванавіча нашэптвае.Арабей.
3. У павер’ях — гаварыць замовы; чараваць. Нашэптваць на ваду.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)