скептыцы́ зм , -у, м.
1. Філасофскі кірунак, які падвяргае сумненню магчымасць пазнання аб’ектыўнай рэчаіснасці.
2. Крытычна-недаверлівыя адносіны да чаго-н. , крайняе сумненне ў правільнасці чаго-н.
|| прым. скепты́ чны , -ая, -ае.
|| наз. скепты́ чнасць , -і, ж. знач. ).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сомне́ ние сумне́ нне , -ння ср.
его́ взяло́ сомне́ ние яго́ ўзяло́ сумне́ нне ;
не подлежи́ т сомне́ нию не падляга́ е сумне́ нню, не выкліка́ е сумне́ ння;
◊
без сомне́ ния, вне сомне́ ния безумо́ ўна, бясспрэ́ чна.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
згры́ зці , -зу́ , -зе́ ш, -зе́ ; -зём, -зяце́ , -зу́ ць; згры́ з, -зла; згры́ зены; зак.
1. што . З’есці грызучы.
З. сухар.
2. што . Сапсаваць грызучы.
З. аловак.
3. перан. , каго (штосумненне і пад. ).
|| незак. згрыза́ ць , -а́ ю, -а́ еш, -а́ е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паняве́ рка , ‑і, Д М ‑рцы, ж.
Няпэўны стан, сумненне , нерашучасць. У гэтым пісьме.. [Ганна] сумысля націскала на сваю трагедыю, на слёзы, на горыч паняверкі і расчаравання. Чорны .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сумле́ нне ’маральная ацэнка дзеянняў і ўчынкаў’ (ТСБМ , Нас. , Касп. , Ласт. , Гарэц. , Стан. , Пятк. 2 ), сумлепё ’тс’ (Арх. Федар. ), сумле́ ньня ’сумненне , падазронасць’ (Бяльк. ), сумле́ нны ’свядомы, адказны’ (ТСБМ , Нас. , Ласт. , Гарэц. , Касп. ), ’добрасумленны’ (ашм. , Стан. ), ’шчыры, справядлівы’ (Варл. , Сл. ПЗБ ), сумля́ цца ’сумнявацца’ (Нас. , Пятк. 2 ), сумлява́ цца ’тс’ (Варл. , Сл. ПЗБ , Пятк. 2 , Бяльк. , Гіл. , Ян. ), сумлява́ нне ’сумненне ’ (Юрч. Вытв. ). Укр. сумлі́ ння ’сумленне’, ’сумненне ’, сумлі́ тися ’сумнявацца’, рус. дыял. сумле́ нье ’сумненне ’, сумлева́ ться ’сумнявацца’, серб.-харв. су́ мљати се ’тс’. З сумненне сумнявацца (гл.) у выніку дысіміляцыі м–н > л–н ; параўн. яшчэ славен. soumlíti ’падазраваць’ < *sọ́mniti , гл. Бязлай , 3, 341.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дыскрэдытава́ ць
(фр. discréditer)
падрываць давер’е да каго-н. , чаго-н. , ставіць пад сумненне , прыніжаць чый-н. аўтарытэт.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Bedé nken
n -s, -
1) ро́ здум, разважа́ нне
2) сумне́ нне ; вага́ нне, бо́ язь
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
distrust 1 [dɪsˈtrʌst] n. (of) недаве́ р; сумне́ нне , падазро́ насць;
hold smb. in distrust сумнява́ цца ў кім-н.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
гм , выкл.
1. Выражае недавер’е, сумненне , іронію. — Гм, — чмыхае крамнік, крытычна мацаючы поглядам .. настаўніка. Мурашка .
2. Ужываецца пры нерашучасці або немагчымасці сказаць, вымавіць што‑н. — Гм... — пачаў здагадвацца аб нечым Тарас. Якімовіч .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скептыцы́ зм , ‑у, м.
1. Ідэалістычны філасофскі напрамак, які імкнецца даказаць няпэўнасць усякага пазнання, абвергнуць магчымасць дасягнення аб’ектыўнай ісціны. Скептыцызмам называе Юм адмаўленне ад тлумачэння адчуванняў уздзейнічаннем рэчаў, духу і т. п., адмаўленне ад звядзення ўспрыйманняў да знешняга свету, з аднаго боку, да бажаства або невядомага духу, з другога. Ленін .
2. Крытычна-недаверлівыя адносіны да чаго‑н., сумненне ў магчымасці, правільнасці чаго‑н. [Васіль:] — Усё ты ставіш пад сумненне , з усіх кпіш. Ведаеш, скептыцызм не да твару... Шамякін .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)