primitive tools made from stones прыміты́ўныя інструме́нты, зро́бленыя з ка́меню
3.старамо́дны
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
fossil
[ˈfɑ:səl]1.
n.
1) вы́капень -ня m.
2) скамяне́лыя парэ́шткі зьвяро́ў ці расьлі́наў
3) старамо́дны, адста́лы чалаве́к
4) Obsol. мінэра́льны вы́капень
2.
adj.
1) скамяне́лы, выкапнёвы; вы́капаны зь зямлі́
2) старамо́дны, дапато́пны
•
- fossil fuel
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
wormeaten
[ˈwɜ:rm,i:tən]
adj.
1) чарві́вы, пато́чаны чарвя́мі
wormeaten timbers — чарвя́мі пато́чаная драўні́на
2) Figur. зно́шаны; старамо́дны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
дапато́пны, ‑ая, ‑ае.
1. Вельмі даўні, старажытны, які быццам бы існаваў яшчэ да міфічнага біблейскага патопу. Насельнікамі.. лясоў былі ўсялякія звяры, з якіх адна частка дайшла да нашага часу бадай што такімі самымі, як былі, другая частка значна змянілася, а трэцяя зусім знікла, і іх цяпер называюць «дапатопнымі».Маўр.
2.Разм.жарт. і іран. Які выйшаў з ужытку; устарэлы, старамодны. Дапатопныя уяўленні. □ Па новых вуліцах спяшаецца трамвай, І зніклі здані дапатопнай копкі.Хведаровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
primitive
[ˈprɪmətɪv]
adj.
1) першабы́тны
Primitive people often lived in caves — Першабы́тныя лю́дзі ча́ста жылі́ ў пячо́рах
2) пе́ршы
primitive Christians — пе́ршыя хрысьція́не
3) ве́льмі про́сты, несклада́ны, як у першабы́тных людзе́й; прыміты́ўны
a primitive way of making fire — прыміты́ўны спо́саб выкраса́ньня агню́
4) старамо́дны
a primitive buggy — старамо́дны вазо́к
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
quaint[kweɪnt]adj.
1. вы́чварны, мудраге́лісты; старамо́дны;
one of those quaint British traditions адна́ з тых старамо́дных брыта́нскіх трады́цый
2. дзі́ўны, дзіва́цкі, незвыча́йны;
quaint Japanese customs дзі́ўныя япо́нскія звы́чаі;
a man of quaint humour дзіва́к, эксцэнтры́чны чалаве́к
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
фурго́н, ‑а, м.
1. Крытая конная павозка. А побач з Насцяй цягнуць коні Фургон закрыты, а ў фургоне Герой мой, прапаршчык Дзяжа.Колас.Як расказваюць старажылы, конка добра бегла пад гару, а на пад’ёмах нават чатыры кані не маглі цягнуць цяжкі фургон.Жычка.Насустрач ім выехаў нейкі старамодны фургон, запрэжаны тройкай добрых коней.Шамякін.
2. Закрыты кузаў на аўтамашынах, прычэпах, калёсах для перавозкі грузаў. З хлебнага фургона, рэзка затармазіўшы машыну, выскачыў шафёр і кінуўся цераз вуліцу наперарэз гасцям з Афрыкі, хочучы сказаць ім нешта важнае...Навуменка.Па калдобістай дарозе імчацца магутныя грузавікі, фургоны рамонтных майстэрань, аўтакрамы...Хведаровіч.
[Фр. fourgon.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
капо́т1, ‑а, М ‑поце, м.
1.Уст. Жаночае хатняе плацце шырокага пакрою з рукавамі і разрэзам спераду. На сляпой цяпер быў старамодны капот у доўгіх жоўтых палосах, на нагах — сандалі.Бядуля.// Доўгі кафтан. Абрам у доўгім чорным капоце, які блішчэў на грудзях ад заношанасці, стаяў сярод майстэрні і на пальцы сукаў суравую нітку.Пестрак.
2. Адкідная металічная накрыўка ў машынах, механізмах, якая ахоўвае іх ад пылу, вільгаці і інш. Капоты на дзвюх машынах былі падняты; нешта ладзячы, шафёры корпаліся ў маторах.Шахавец.[Лёнька] падышоў да сваёй паўтаратонкі, рэзка адкінуў капот і, нырнуўшы да матора з галавою, пачаў там нешта бразгаць гайкамі і ключамі.Краўчанка.
[Фр. capote.]
капо́т2, ‑а, М ‑поце, м.
Тое, што і капатаж.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
старасве́цкі, ‑ая, ‑ае.
1. Не сучасны па спосабу жыцця, звычках. Анупрэй застаўся старасвецкім ва многіх сваіх уяўленнях. Верыў у забабоны, сам загаварваў, каб спынілася кроў пры парэзе, верыў, што пры маланцы ў часе навальніцы бог пускае на зямлю стрэлы, верыў у чарцей, пра якіх часамі па-мастацку расказваў. Але вера гэтая была больш уяўная, паэтычная, чым рэальная.Пестрак.Хутка прыйшоў мужчына гадоў пад сорак пяць. А пасля, цэлы вечар, гаварыў аб вясковай цемры, аб старасвецкіх формах гаспадарання.Чорны.
2. Такі, які быў даўней і захаваўся да гэтага часу; які адпавядаў патрабаванням свайго часу. Вочы мае раптам улавілі пачарнелую, пакрытую мохам старасвецкую каплічку.Пташнікаў.Хата старасвецкая: глухой сцяной на вуліцу, на чыгунку, вокнамі на агарод.Навуменка.//Старамодны. Цётка Хіма аддала Галі яшчэ свой дзявочы бурнос. Праўда, ён быў старасвецкі, але цёплы.Сабаленка.
3. Вельмі стары. Цэлы гай старасвецкіх дубоў раскінуўся на беразе Нёмана.Колас.Пры гасцінцы абапал стаяць старасвецкія бярозы.Грамовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)