quaint [kweɪnt] adj.

1. вы́чварны, мудраге́лісты; старамо́дны;

one of those quaint British traditions адна́ з тых старамо́дных брыта́нскіх трады́цый

2. дзі́ўны, дзіва́цкі, незвыча́йны;

quaint Japanese customs дзі́ўныя япо́нскія звы́чаі;

a man of quaint humour дзіва́к, эксцэнтры́чны чалаве́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)