вакалі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спявак, які дасканала валодае сваім голасам. // Спецыяліст па пастаноўцы голасу спевака.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

труве́р, ‑а, м.

Французскі сярэдневяковы прыдворны паэт-спявак, які іншы раз пісаў аповесці і куртуазныя раманы.

[Фр. toruvére ад trouver — знаходзіць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вакалі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Спецыяліст у галіне вакальнага мастацтва, а таксама па пастаноўцы голасу спевака.

2. Спявак-прафесіянал.

|| ж. вакалі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

piosenkarz

м. песеннік; спявак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

трубаду́р, ‑а, м.

1. Гіст. Сярэдневяковы правансальскі паэт-спявак.

2. перан. Той, хто ўслаўляе што‑н. Трубадур капіталізму.

[Фр. troubadour.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скамаро́х, -а, мн. -і, -аў, м.

1. У Старажытнай Русі: вандроўны акцёр, спявак-музыкант, вастраслоў і акрабат.

2. перан. Пра несур’ёзнага чалавека, які пацяшае іншых сваімі камедыянцкімі, штукарскімі выхадкамі (разм., неадабр.).

|| прым. скамаро́хаў, -ава.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

pop4 [pɒp] adj. папуля́рны;

a pop singer/concert поп-спява́к/поп-канцэ́рт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Kmmersänger

m -s, - ка́мерны спява́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Bänkelsänger

m -s, - ву́лічны спява́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

альт, -а́, мн. альты́, -о́ў, м.

1. Нізкі жаночы або дзіцячы голас.

2. Спявак (спявачка) з такім голасам.

3. Музычны смычковы або медны духавы інструмент нізкага рэгістра.

|| прым. альто́вы, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)