трубаду́р, ‑а, м.
1. Гіст. Сярэдневяковы правансальскі паэт-спявак.
2. перан. Той, хто ўслаўляе што‑н. Трубадур капіталізму.
[Фр. troubadour.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)