Сіге́нь ‘скок, крок’ (Бяльк.), сіге́нь, сяге́нь, сігаве́нь ‘крок, паласа шырынёй у адзін крок’ (Яшк.), ‘вялікі крок’ (віц., Рам. 8). Да папярэдняга.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Патармасі́ць ’патрэсці за валасы’, ’пацягаць’, ’паштурхаць’ (Нас.). Да тармасі́ць (гл.), якое не мае канчатковай этымалогіі (гл. Фасмер, 4, 84; Скок, 1, 441; Махэк₂, 651).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
skip
[skɪp]1.
v.i.(-pp-)
1) скака́ць, лёгка падско́кваць
2) го́йсаць, гайса́ць, пераско́кваць
The girls skipped rope — Дзяўча́ткі скака́лі празь вяро́ўку
3) праміна́ць, прапуска́ць, рабі́ць про́пуск
He skips as he reads — Ён ро́біць про́пускі, калі́ чыта́е
to skip a grade — пераско́чыць кля́су
informal to skip classes — прапушча́ць ле́кцыі
2.
n.
ско́к, падско́к -у m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Радзі́ма ’бацькаўшчына; месца нараджэння’ (ТСБМ), ’сям’я, радня’ (Стан.), ’айчына’ (Сцяшк.). Ад род1 (гл.) з дапамогай суф. ‑ім‑а, які мае значэнне прыналежнасці да чаго-небудзь, параўн. бел.пабраці́м, серб.-харв.rodim ’сваяк’ (Скок, 3, 152).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Ласне́цца ’блішчэць, ільсніцца’ (Нас.), слонім.даспіцца ’тс’ (Нар. лекс.). Укр.лисніти, лиснитися, рус.лосниться, польск.lśnić się, ст.-польск.Iszczeć і інш. Да лоск < lъ!!!къ (дзе ‑skn‑ > ‑sn‑). Гл. таксама ільсніцца (Фасмер, 2, 521; Скок, 2, 272).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вы́брык ’выхадка’ (БРС), вы́брыкі ’дзіўныя паводзіны, фокусы’ (Цых.), укр.вибрик ’выхадка, жарт; скок’, польск.wybryk ’падскок, выхадка’. Параўн. выбры́кваць ’падскокваць’ (да брыкаць), на значэнне бел. і ўкр. слоў, магчыма, уплывала польск., параўн. рус.курск.ехать выбриком ’ехаць галопам’, данск. вы́брики ’брыканне’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рэбеза́, рэбе́знік ’ірдзест (расліна)’ (ТС). Магчыма, суадносіцца са славацк.ríbezle ’парэчкі’ (і парэчкі, і ірдзест растуць каля рэк), серб. і харв.ribȋz, ribizl ’тс’, славен.ríbez ’тс’ < ням.Ribísel, якое з познелац.rybes(ium) < араб.rībās ’гатунак рэвеня’ (Скок, 137; Сной, 537).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сцяпа́ ’стэп’ (Янк. 1). Форма на ‑а знаходзіць адпаведнікі ў славен.stépa, серб.-харв.сте̏па ’тс’, апошнія разглядаюцца як запазычанні праз англ. і ням.Steppe, іт.steppa ’тс’ (Скок, 3, 333). Верагодна, самастойнае пераўтварэнне па тыпу назоўнікаў ж. р. Гл. стэп, сцеп.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пі — пра падачу машынай гуку (мсцісл., Нар. лекс.), пібіп! — аўтамабіль дае сігнал (полац., Нар. лекс.). Новыя гукапераймальныя словы. На паўднёваславянскай тэрыторыі выклічнік pi, pi‑ звязаны з падзываннем свойскай птушкі, гукаперайманнем птушыных галасоў і ўваходзіць у назвы некаторых птушак (гл. Скок, 2, 659; Бязлай, 3, 38).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Суля́к ’нейкая пасудзіна’: “складаючы ім у сулякі масла, сыры, гародніну сваю на доўгую зіму” (М. Вайцяшонак, ЛіМ, 1996, 8 лістап.). Параўн. польск.дыял.sulak ’гаршчок’, sulnica ’біклага, бочачка’, славен.sülj ’ражка’; апошняе Скок (3, 360) выводзіць з лац.solium ’карыта, жолаб, чан’. Параўн. суляя, гл.