обвини́тельный юр. абвінава́ўчы;

обвини́тельный пригово́р абвінава́ўчы прыгаво́р;

обвини́тельный акт абвінава́ўчы акт;

обвини́тельная речь абвінава́ўчая прамо́ва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Нарэ́ч’е ’мова, голас’: Нема нарэчʼя крыкнуць (ТС), рус. наречие ’слова; нараканне’, ст.-слав. нарѣчие ’прыгавор, рашэнне’. Да *rekti ’сказаць’, гл. рикнуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ríchterspruch

m -(e)s, -sprüche судо́вы прыгаво́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

невінава́ты, ‑ая, ‑ае.

Які не мае за сабой віны; які не мае дачынення да злачынства. Суд, які слухаў справу Засуліч, прызнаў яе невінаватай і вынес апраўдальны прыгавор. Мехаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

верды́кт

(англ. verdict, ад лац. vere dictum = літар. дакладна сказанае)

юр. пастанова, прыгавор (пераважна суда прысяжных).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Verdíkt

[v-]

n -(e)s, -e юрыд. верды́кт, прыгаво́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

werdykt, ~u

м. юр. вердыкт; прыгавор; рашэнне; прысуд

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

orzec

зак.

1. выказаць думку; заявіць; даць заключэнне;

2. юр. вынесці прыгавор;

sąd musi orzec ... — суд павінен вынесці прыгавор ...

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

змякчы́ць, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; змя́кчаны; зак.

1. што. Зрабіць больш мяккім, эластычным.

З. скуру.

2. перан., што. Аслабіць, зменшыць.

З. удар.

З. боль.

З. прыгавор.

3. перан., каго (што). Зменшыць чыю-н. суровасць, зрабіць больш мяккім, лагодным.

З. суровага бацьку.

|| незак. змякча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. змякчэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

wyrok, ~u

м.

1. юр. прысуд, прыгавор, вырак;

wyrok uniewinniający — апраўдальны прыгавор;

wyrok zaoczny — завочны прыгавор;

wyrok śmierci — смяротны прысуд;

2. перан. воля, прысуд, наканаванне;

wyrok boski — божая воля;

wyrok losu — прызначэнне лёсу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)