bryt, ~u

м. полка;

spódnica z czterech ~ów — спадніца ў чатыры полкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Палок ’нары паміж печчу і ложкам або паміж печчу і супрацьлеглай сцяной уздоўж глухой сцяны ў сялянскай хаце’ (ТСБМ, Шат., Янк. 2, Выг., Сл. ПЗБ), ’полка ў лазні’ (Касп., Бяльк.). Рус. поло́к ’палок у лазні; палаці, памост’. Вытворнае ад пол (гл.) (Фасмер, 3, 314).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пелёнка пялёнка, -кі ж., пялю́шка, -кі ж., по́лка, -кі ж.;

◊

вы́йти из пелёнок вы́расці з пялёнак (пялю́шак);

с пелёнок з пялёнак (пялю́шак);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

płachta

ж. полка; палотнішча; радно; радніна;

płachta papieru — вялікі аркуш паперы;

czerwona płachta — чырвоная ануча

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кни́жный кні́жны;

кни́жный магази́н кніга́рня, кні́жны магазі́н;

кни́жная пала́та кні́жная пала́та;

кни́жная по́лка кні́жная палі́ца;

кни́жный стиль кні́жны стыль;

кни́жные зна́ния кні́жныя ве́ды.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ве́шалка ’полка або стойка з кручкамі (калочкамі), на якія вешаюць адзенне’ (КТС, БРС, Сцяшк. МГ); ’вешалка ў адзенні’ (Сцяшк. МГ), укр. ві́шалка ’паліца-вешалка’, рус. ве́шалка ’тс’, балг. дыял. вешалка ’шыбеніца’. Гэта параўнальна новае ўсходнеславянска-балгарскае ўтварэнне, відавочна, ад вѣшало (< věšati) і суф. ‑к‑a (Nomina loci), а не непасрэдна ад вешаць, як мяркуе П. Сцяцко (Нар., 116).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ле́і 1 ’падцяжкі ў штанах’ (Сцяшк.). Да шле́йкі (гл.).

Ле́і 2 ’нашыўкі з моцнай тканіны або скуры на тых месцах пераважна кавалерыйскіх штаноў, якія хутка праціраюцца’, ’абшыўка ў штанах’ (ТСБМ, Сцяшк.; слуц., міёр., Нар. словатв.), польск. сувалк. lei̯a ’скурай абшытыя штаны’, podlejowaś spodnie — naszyć lei. Паходзіць з франц. lé ’полка палатна, тканіна паміж пругамі’ (ТСБМ, 3, 33).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

flap​1 [flæp] n.

1. узма́х; ло́пат, лапата́нне (пра крылы, ветразі)

2. : the flap of a pocket/envelope кла́пан кішэ́ні/канве́рта;

the flap of a tent по́лка пала́ткі;

ear flaps ву́шы ша́пкі;

a cap with flaps аблаву́ха, ша́пка-вуша́нка

3. infml па́ніка, хвалява́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ла́ўка ж. скамья́, скаме́йка, ла́вка; (в вагоне — ещё) по́лка; (плота — ещё) звено́ ср.; (сиденье в лодке — ещё) ба́нка;

◊ на шко́льнай ла́ўцы (па́рце) — на шко́льной скамье́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Наполак ’жалезная лапатачка ў сахі, пры дапамозе якой зямля пры аранні адкідваецца на адзін бок’ (Нас.), ’тып лапаткі над лемяшам’ (Грыг.). Адсылка Насовічам да іншай назвы рэаліі паліца — фактычна дае этымалогію слова, параўн. полка, паліца ’дошка, прымацаваная рабром да сцяны’ (гл.). Наўрад ці сюды наполак ’вага ў студні з жураўлём’ (ДАБМ, камент., 809); хутчэй да папярэдняга слова (гл. напол), тут — ’адна з частак калодкі, расколатай напалову’, параўн. аполак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)