Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
przeprowadzać
незак.
1. праводзіць; пераводзіць; перамяшчаць;
2. праводзіць; ажыццяўляць; здзяйсняць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Пераганя́ць (пераганя́ць, пэрэгоня́ць) ’выціскаць мёд з сотаў’ (слуц., лаг., лун., ЛА, 1). У выніку семантычнага пераносу лексемы пераганяць ’перамяшчаць з аднаго месца ў другое’. Да пера- і гнаіць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пералажы́ць ’заперці (дзверы)’ (лід., Сл. ПЗБ). Фармальна да пера- і лажы́ць (гл.), аднак семантычна падобна да літ.užkélti ’замкнуць, зачыніць (вароты)’, у якім kélti мае (побач з іншымі) значэнне ’перамяшчаць; пераводзіць, пераносіць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вазі́ць, важу, возіш, возіць; незак., каго-што.
1. Дастаўляць, перамяшчаць каго‑, што‑н. пры дапамозе транспарту. Вазіць пасажыраў. □ Дзень пры дні.. [Леапольд Гушка] вазіў каменне.. на шашу.Чорны.
2. Катаць. Вазіць дзяцей на аўтамабілі.
•••
Вазамі вазіць — вазіць у вялікай колькасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Каці́ць, каціцца ’каціць, рухаць, перамяшчаць які-н. круглы прадмет, вымушаючы яго вярцецца’; ’перамяшчаць сілай цячэння, павеву ветру і пад.’; ’губіць, нішчыць’; ’каціцца’ (ТСБМ). Параўн. рус.кати́ть, укр.коти́ти, коти́тися, ст.-чэш.kotiti ’каціць’, польск.дыял.kocić ’каціць, валяць і г. д.’. Для гэтых лексем выстаўляецца праформа *koitii (sę), якая лічыцца этымалагічна цяжкім словам. Агляд версій у Трубачова, Эт. сл., 11, 205–207. Магчыма, што слав.*kotiti працягвае і.-е. дзеяслоўную аснову *kat‑ ’кідаць’, з блізкім значэннем, вельмі ёмкую і перспектыўную (параўн., напр., ням.werfen ’кідаць’, але Junge werfen ’раджаць дзіцянят’).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
displace
[dɪsˈpleɪs]
v.
1) выціска́ць, займа́ць ме́сца каго́-чаго́
2) здыма́ць, звальня́ць
3) перамяшча́ць, перасо́ўваць
displaced persons — пераме́шчаныя асо́бы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ру́хаць, -аю, -аеш, -ае; незак.
1.каго-што. Перамяшчаць, пхаючы ці цягнучы.
Р. воз.
2.што. Прыводзіць у рух, прымушаць дзейнічаць.
Р. пад’ёмны кран.
3.чым. Рабіць рухі, варушыць.
Р. пальцамі.
4.перан., што. Садзейнічаць развіццю чаго-н.
Р. навуку.
5. Тое, што і рухацца (у 2 знач.; разм.).
Будзем р. да вёскі.
|| наз.ру́ханне, -я, н.
|| прым.ру́хальны, -ая, -ае.
Рухальная сіла.
Рухальныя нервы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
транспарцёр
(фр. transporteur, ад лац. transportare = перамяшчаць)
1) тое, што і канвеер;
2) ваенная машына павышанай праходнасці для перавозкі грузаў, зброі і людзей.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
транспарці́р
(фр. transporteur, ад лац. transportare = перамяшчаць)
прыстасаванне ў выглядзе падзеленага на 180° паўкруга і лінейкі для пабудовы і вымярэння вуглоў на чарцяжах.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)