разгерметызава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак., што.

Парушыць герметычнасць чаго‑н. Разгерметызаваць кабіну самалёта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскамплектава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Парушыць камплект, камплектнасць чаго‑н. Раскамплектаваць машыну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарпедава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; -дава́ны; зак. і незак., што.

1. Атакаваць, паразіць (паражаць) тарпедаю.

Т. варожыя караблі.

2. перан. Падарваць (падрываць), парушыць (парушаць) знутры.

Т. перагаворы.

|| наз. тарпедава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разла́дзіць, -ла́джу, -ла́дзіш, -ла́дзіць; -ла́джаны; зак., што.

1. Вывесці з рабочага стану (спец.).

Р. станок.

2. Расстроіць, парушыць што-н.

Р. справу.

Р. вяселле.

3. Сапсаваць (пра здароўе).

|| незак. разла́джваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

парушэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. парушаць — парушыць і стан паводле знач. дзеясл. варушацца — варушыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расстро́іць, -ро́ю, -ро́іш, -ро́іць; -ро́ены; зак.

1. каго-што. Парушыць парадак, строй чаго-н.

Р. калону вучняў.

2. што. Парушыць лад, строй (пра музычныя інструменты).

Р. скрыпку.

3. што. Прывесці ў заняпад, прычыніць шкоду.

Р. гаспадарку.

4. Давесці да ненармальнага стану, хваробы.

Р. здароўе.

5. што. Перашкодзіць ажыццяўленню чаго-н., разладзіць.

Р. планы.

6. каго (што). Засмуціць, давесці да дрэннага настрою.

Сваімі паводзінамі сын моцна расстроіў бацькоў.

|| незак. расстро́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. расстро́йства, -а, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

змяць, самну́, самне́ш, самне́; самнём, самняце́, самну́ць; самні́; змя́ты; зак.

1. гл. мяць.

2. перан., каго (што). Моцным націскам парушыць баявыя парадкі ворага, зламаць супраціўленне, прымусіць уцякаць.

З. варожыя войскі.

|| незак. зміна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

zaburzyć

зак.

1. разладзіць; парушыць;

zaburzyć ład — парушыць парадак;

2. усхваляваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

przestąpić

зак.

1. пераступіць;

2. перан. парушыць;

przestąpić prawo — парушыць закон

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

разро́зніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Парушыць цэласнасць, адзінства (камплекта, сукупнасці чаго‑н.). Разрозніць гарнітур. Разрозніць сталовы набор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)