Verbum

анлайнавы слоўнік

какалі́ты

(ад гр. kokkos = зерне + -літ)

выкапнёвыя дробныя вапняковыя пласцінкі са скульптурай у выглядзе рабрынак, якія складалі панцыр какалітафарыдаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

чарапа́ха, ‑і, ДМ ‑пасе, ж.

1. Жывёліна атрада паўзуноў з касцявым панцырам, якая вельмі павольна рухаецца на кароткіх лапах, што разам з хвастом і галавой могуць уцягвацца ў панцыр. Балотная чарапаха. □ [Цётка:] — Пойдзем да нас. У нас ёсць папугайчык і чарапаха. Гарбук.

2. зб. Рагавыя шчыткі панцыра гэтай жывёліны, якія ідуць на дробныя вырабы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Браня́. Ст.-рус. брънꙗ, рус. бро́ня́, бронь, укр. бро́ня, ст.-польск. brnia, чэш. brně, ст.-слав. брънꙗ і г. д. Лічыцца славянскім запазычаннем з герм. моў: гоц. brunjō, ст.-в.-н. brunnja ’браня, панцыр’. Міклашыч, 23; Бернекер, 90; Праабражэнскі, 1, 46; Фасмер, 1, 217–218; Махэк₂, 67; Траўтман, 38.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ана́спіды

(н.-лац. anaspida, ад гр. an = не + aspis, -idos = панцыр)

падклас вымерлых бяспанцырных агнатаў класа няпарнаноздравых; жылі ў сілуры — дэвоне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Панца́к ’круглыя ячныя крупы; суп з такіх круп’ (ТСБМ, Шат., Касп., Сцяшк.), панса́к (Др.-Падб., Сержп. Грам., Сцяшк., З нар. сл.), панца́к, панса́к, пэнца́к (Сл. ПЗБ) ’тс’, па́нцыр ’жалобная каша’ (Сцяшк. Сл.). Запазычанне з польск. (Шат., 200) дыял. pęcak (агульна-польск. pęczak), якое ад pęcznieć ’набракаць, напухаць’ (гл. Брукнер, 408).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Schále

f -, -n

1) шкарлупі́на; шалупі́нне, ску́рка

2) ку́бак

3) ша́ля (вагаў)

4) па́нцыр чарапа́хі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

mail

[meɪl]

1) по́шта

2) карэспандэ́нцыя f.

3) пашто́вы тра́нспарт

v.t.

пасыла́ць по́штаю, укіда́ць у пашто́вую скры́нку

adj.

1) пашто́вы

2) наня́ты разно́сіць по́шту

[meɪl]

1) кальчу́га f.

2) браня́ f., па́нцыр -у m.

3) па́нцыр чарапа́хі, ра́ка, ахо́ўная луска́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

бластаідэ́і

(н.-лац. blastoidea, ад гр. blastos = парастак + eidos = выгляд)

клас вымерлых беспазваночных жывёл тыпу ігласкурых, панцыр якіх нагадваў бутонападобны келіх; існавалі ў морах палеазою.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

БАКАШЫ́ЙНЫЯ ЧАРАПА́ХІ

(Pleurodira),

падатрад паўзуноў. 2 сям.: пеламедузавыя і змеяшыйныя чарапахі, 13 родаў, 45 відаў. Пашыраны ў прэсных водах Паўд. Амерыкі, Афрыкі, Аўстраліі, а-воў Мадагаскара і Новай Гвінеі.

Даўж. панцыра 30—77 см. Шыя доўгая; могуць выгінаць яе ўбок і закладваць пад панцыр. Ногі пераважна пляскатыя, на пальцах плавальныя перапонкі. Кормяцца дробнымі рыбамі. Мяса і яйцы некаторых выкарыстоўваюць у ежу.

т. 2, с. 229

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

armature

[ˈɑ:rmətʃʊr]

1) Elec.

а) я́кар -у m.

б) браня́ f. (ка́бэля)

2) Art армату́ра f

3) Zool., Bot. абаро́нны панцы́р

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)