1. Беспадстаўна аб’явіць нягоднікам, шэльмай; зняславіць каго‑н. [Лабановіч:] — Не, брат Янка, нельга доўга заставацца на адным месцы, бо яно цябе заесць і ашальмуе. Няхай жыве вандроўніцтва!Колас.
2. Ашукаць, падмануць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
obełgać
зак.kogoпадмануцькаго; нахлусіць каму
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
bujnąć
зак.
1. закалыхаць;
2. ашукаць; падмануць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
belie
[bɪˈlaɪ]
v.t. -lied, -lying
ашу́кваць, падма́нваць; пярэ́чыць
Her actions belied her words — Яе́ дзе́яньні пярэ́чылі е́йным сло́вам
to belie hopes — расчарава́ць, падману́ць надзе́і
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
zawieść
зак.
1. завесці;
zawieść w las — завесці ў лес;
2.перан.падмануць; ашукаць; расчараваць;
zawieść nadzieje — падмануць надзеі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Ахмуры́ць ’падмануць, ашукаць’ (Юрч. Сін., 31), рус.охмурить. Да хмура//хмара, параўн. польск.ochmurzyć (ochmurzać) ’пакрыць хмарамі; зрабіць панурым, атуманіць, напусціць туману; ашукаць’; магчыма, жаргонная пераробка пачатку слова, параўн. арг.шмурыць з дурыць, шмурак з дурак. Гл. ахмурэць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
падкача́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае, зак.
Разм. Не выканаць абяцанага; падмануць, не апраўдаць даверу, надзей. Грышку ўсе давяралі, і ён ніколі ні ў чым не падкачаў, дармо што быў малы, і яго называлі свінапасам.Чарот.// Аказацца горшым, чым спадзяваліся. [Саша:] — А вось у мяне хімія падкачала — «тры».Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
nawalić
зак.
1. наваліць; накідаць;
2.разм. падвесці; падмануць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
omamić
зак.
1. увесці ў зман, падмануць;
2. спакусіць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Прызнусці́ць, прізнусці́ць, прізнушча́ць ’прымусіць падманам, угаворамі; падмануць; прывабіць’ (жлоб., слаўг., Нар. словатв.), прызнушча́ць ’прымушаць’ (Ян.). Да знусці́ць/знушча́ць, гл. зваротнае знушча́цца, якое не мае агульнапрынятай этымалогіі. Спроба звязаць укр.з(г)нуща́тися з прасл.*gnusъ, якую прапануе ЕСУМ (2, 272), таксама не пераконвае.