падману́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ма́нуты; зак., каго-што.

1. Увесці ў зман каго-н., наўмысна сказаўшы няпраўду.

Ці ты падмануў, ці на самай справе холадна на дварэ?

2. Не выканаць абяцання, ашукаць. —

Не падманеш? Прыедзеш у тэрмін? — Не падману.

|| незак. падма́нваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. падма́н, -у, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падману́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. падману́ падманё́м
2-я ас. падмане́ш падманяце́
3-я ас. падмане́ падману́ць
Прошлы час
м. падману́ў падману́лі
ж. падману́ла
н. падману́ла
Загадны лад
2-я ас. падмані́ падмані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час падману́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падману́ць сов. обману́ть;

◊ старо́га вераб’я́ на мякі́не не падмане́ш — посл. ста́рога воробья́ на мяки́не не проведёшь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падману́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго і без дап.

1. Наўмысна сказаўшы няпраўду, увесці ў зман каго‑н. Завода па-ранейшаму не было.. «Адно з двух, — падумаў Васіль, — ці той сустрэчны [чалавек] падмануў мяне, ці сам ён, пэўна, не ведаў, дзе трактарны завод». Кулакоўскі.

2. Не выканаць абяцання, не апраўдаць чыіх‑н. спадзяванняў; падвесці, ашукаць. — А ты, капітан, не трывожся, — пачаў супакойваць.. [салдат]. — Раз абяцалі твае, што прышлюць каго-небудзь, значыць не падмануць. Чыгрынаў. / у перан. ужыв. Яўхім з радасцю падумаў, што поле каля цагельні і ў гэты год не падманула, урадзіла ўсім.. на зайздрасць. Мележ.

3. Разм. Салгаць, абмануць. — А дзе ж твая, сынку, шапка? — раптам запытаўся ў мяне бацька.. Што мне было адказаць бацьку? Падмануць, сказаць, што згубіў? Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падману́ць

1. betrügen* vt, éinen Betrúg begéhen* (каго-н. an D); ánführen vt (падвесці); hintergéhen* vt (уводзіць у зман); hínters Licht führen, übers Ohr háuen*;

падману́ць дзяўчыну (спакусіць) ein Mädchen verführen;;

2. (парушаць абяцанне) sein Verspréchen nicht hálten*;

3. (не апраўдаць):

падману́ць спадзява́нні [даве́р] die Erwártungen [das Vertráuen] enttäuschen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абману́ць сов., см. падману́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падма́н, -у, м.

1. гл. падмануць.

2. Памылковае ўяўленне пра што-н., абман.

П. пачуццяў.

|| прым. падма́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падма́нваць гл. падмануць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

падма́нуты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падмануць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падма́нваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падмануць (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)