кві́нта, -ы, ДМ -нце, мн. -ы, -аў, ж.

1. Пятая ступень гамы, а таксама інтэрвал, які ахоплівае пяць ступеней.

2. Самая высокая па тоне струна некаторых струнных інструментаў.

◊

Павесіць нос на квінту (разм., жарт.) — зажурыцца, засумаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сабачу́га, ‑і, м.

Разм.

1. Вялікі сабака. Хацелі павесіць ці атруціць, але сабачуга не даваўся. Сабаленка.

2. перан. Груб. Ілгун, манюка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усчапі́ць, -чаплю́, -чэ́піш, -чэ́піць; -чэ́плены; зак., што.

1. на каго-што. Павесіць, начапіць.

У. стрэльбу на плячо.

2. на каго і без займ. Надзець на сябе або на каго-н. вопратку (разм.).

У. камізэльку.

|| незак. усчэ́пліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́весіць, ‑вешу, ‑весіш, ‑весіць; зак., што.

1. Павесіць для агульнага агляду, азнаямлення. Вывесіць сцяг, аб’яву.

2. Развесіць для прасушвання, праветрывання. Вывесіць бялізну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ *Навяшча́ты, навышчитый: навышчатый койіэлік ’кашэль з накрыўкай, які падвешваўся за спіной’ (палес., З нар. сл.). Ад навёсіць ’павесіць, падвесіць’, параўн. «згорнутую» назву такога кашаля — на́выска (там жа).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

hénken

vt уст. ве́шаць; паве́сіць (каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

наве́сіць, -ве́шу, -ве́сіш, -ве́сіць; -ве́шаны; зак., што.

1. Павесіць, прымацаваўшы да чаго-н. або надзеўшы на што-н.

Н. дзверы.

2. У спартыўных гульнях: накіраваць мяч у бок варот або падняць над сеткай.

|| незак. наве́шваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. наве́шванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

учапі́ць, учаплю́, учэ́піш, учэ́піць; учэ́плены; зак.

1. што. Зачапіць за што-н.

У. вудачку.

2. што на каго-што. Павесіць.

У. каралі на шыю.

3. у што. У час руху зачапіць чым-н. ці за што-н. (разм.)

У. колам у дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Клёў 1 (рыбы) (ТСБМ, Сцяшк., Нік. Очерки). Да кляваць і клюнуць 3.

Клёў 2 ’пра стан п’янага’: «Ён уже клёв (пʼяны)» (Нас.). Да кляваць (гл.). Параўн. кляваць носам і балг. клювам ’павесіць галаву’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

erhängen

1.

vt ве́шаць, паве́сіць

2.

(sich)

паве́сіцца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)