обрести́ сов. (найти) знайсці́; (получить) займе́ць; (приобрести) здабы́ць;

белору́сский наро́д обрёл свою́ госуда́рственность белару́скі наро́д здабы́ў сваю́ дзяржа́ўнасць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папарабля́ць

‘зрабіць многае (папарабляць справы) і без прамога дапаўнення (народ умеў папарабляць)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. папарабля́ю папарабля́ем
2-я ас. папарабля́еш папарабля́еце
3-я ас. папарабля́е папарабля́юць
Прошлы час
м. папарабля́ў папарабля́лі
ж. папарабля́ла
н. папарабля́ла
Загадны лад
2-я ас. папарабля́й папарабля́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час папарабля́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ко́мі м нескл (народ) Kómi pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

hoi polloi [ˌhɔɪpəˈlɔɪ] n. the hoi polloi derog. ма́сы, про́стыя лю́дзі, про́сты наро́д

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

му́жны, -ая, -ае.

Які вызначаецца мужнасцю, праяўляе мужнасць, сілу, адвагу.

М. народ.

М. характар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самана́зва, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Імя, якім які-н. народ называе сам сябе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хаджэ́нне ср. хожде́ние;

◊ х. ў наро́д — хожде́ние в наро́д;

х. па му́ках — хожде́ние по му́кам;

мець х. — име́ть хожде́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змітусі́ць

‘узбаламуціць, ускаламуціць каго-небудзь, што-небудзь (змітусіць народ, змітусіць ваду); перабіць расказ каго-небудзь (змітусіць каго-небудзь)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. змітушу́ змітусі́м
2-я ас. змітусі́ш змітусіце́
3-я ас. змітусі́ць змітуся́ць
Прошлы час
м. змітусі́ў змітусі́лі
ж. змітусі́ла
н. змітусі́ла
Загадны лад
2-я ас. змітусі́ змітусі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час змітусі́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

public​1 [ˈpʌblɪk] n.

1. грама́дскасць; наро́д

2. пу́бліка

♦

in public публі́чна, адкры́та

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

перамо́жца, -ы, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто перамог, дабіўся перамогі.

Народ-п.

П. шахматнага турніру.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)