На́бак ’набок’ (Байк. і Некр.), ’у бок’ (Нас.), на́‑бак: набак шапачки не носишь? (дзісн., Дзмітр.). З на + бок, гл. бок.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

askew​1 [əˈskju:] adj. крывы́, ко́сы, касы́; перако́шаны, нахі́лены набо́к;

His hat was slightly askew. Яго капялюш быў крыху набакір.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Набякрэ́нь ’набок, набакір’ (Сцяшк.). Магчыма, запазычана з рус. набекре́нь, дзе лічыцца зрашчэннем прыназоўніка на са склонавай формай назоўніка бекрень ’бок’, гл. КЭСРЯ, 280.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

перакулі́ць, -улю́, -у́ліш, -у́ліць; -у́лены; зак. (разм.).

1. каго-што. Перавярнуць уверх дном, нізам або паваліць набок, на спіну.

П. човен.

2. каго-што цераз каго-што. Нагнуўшы, перакінуць цераз каго-, што-н.

П. цераз борт.

3. што. Выпіць да дна.

П. чарку.

|| незак. пераку́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

успу́хлы, ‑ая, ‑ае.

Які ўспух. А мне, калі я яшчэ раз зірнуў на яго звернуты набок нос і ўспухлую губу, свет не мілы. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Нама́ґір ’набакір, набок’, на мигер ’тс’ (ТС), намагірыць ’адзець набакір’ (там жа). Відаць, набакір, пераробленае пад уплывам магерка ’валяная з воўны шапка’ (гл.), што ад венг. magyar ’венгр’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

séitwärts

adv

1) убо́к

2) набо́к

3) у баку́, збо́ку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

aside

[əˈsaɪd]

1.

adv.

набо́к; убо́к; збо́ку

to put aside — адкла́сьці набо́к

Move the table aside — Адсу́нуць стол набо́к

to stand aside — стая́ць збо́ку

2.

n.

1) заўва́га, ска́заная напаўго́ласа

His low aside was overheard — Яго́ заўва́га, ска́заная напаўго́ласа, была́ ўсё ж пачу́тая

2) сло́вы, гаво́раныя акто́рам убо́к

•

- aside from

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дагна́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад дагнаць.

2. у знач. прым. Даведзены якраз па мерцы, па форме. Мундзір дагнаны, як уліты, А кепка ссунута набок. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скасабо́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад скасабочыць.

2. у знач. прым. Скрыўлены, пахілены набок. На даху гонта сатлела, сям-там пазадзіралася. Ледзь трываюць скасабочаныя парканчыкі. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)