alluvium

[əˈlu:viəm]

n., pl. -viums, -via

намы́ты мул, зямля́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

мюль-машы́на

(ад англ. mule = мул + машына)

машына для вырабу ваўнянай пражы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Мол 1 ’высокі і доўгі вал у порце’ (ТСБМ). З рус. мол ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 83), якое з італ. molo ’тс’ (Фасмер, 2, 641).

*Мол 2, ст.-бел. молъ ’мул’ (Карскі, Труды, 312). Да мул (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ил м. глей, род. гле́ю м.; буза́, -зы́ ж., обл. мул, род. му́лу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

muł,~u

mu|ł

I м.

глей; мул;

ugrzęznąć w ~le — загразнуць у муле

II м.

мул, асляк

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

szlam, ~u

м.

1. ціна; глей; мул;

2. шлам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

silt

[sɪlt]

1.

n.

глей -ю, мул -у m.

2.

v.t.

асяда́ць гле́ем

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

sludge

[slʌdʒ]

n.

1) бало́та n., дрыгва́ f.

2) мул -у, аса́дак -ку m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

каламу́та Мул з вадой, твань (БРС). Тое ж каламу́ць (БРС).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Міжня́к ’помесь цецерука з глушцом’ (карм., Мат. Гом.). Відавочна, да мяжа́, рус. перм. межник ’тс’. Параўн. укр. межений ’сярэдні’. Менш верагодны перанос назвы з прасл. mьskъ, mьzgъ: рус., укр. меск ’мул’, ст.-рус. москъ, мъскъ, мъскъ, серб. ст.-слав. мьзгъ, серб.-харв. ма̀згов, мазг, мазак, кайк. mezg, славен. mezȅg, mȅzg ’мул’, чэш. mezek ’лашак’, рум. muşcoiu, алб. mushk, — усе з ілірыйск. крыніцы (Маёр, 293; Міклашыч, 210; Скок, 2, 490; іншыя версіі гл. Фасмер, 2, 697; Бязлай, 2, 182).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)