пра́га, -і, ДМ пра́зе, ж.

1. Жаданне, патрэбнасць піць, смага.

П. піць.

2. перан., чаго і да чаго. Моцнае, палкае жаданне чаго-н. (высок.).

П. да ведаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

КУПІДО́Н

(ад лац. cupido моцнае захапленне, палкасць),

у старажытнарымскай міфалогіі бог кахання; тое, што Амур.

т. 9, с. 36

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дэнці́н, ‑у, м.

Моцнае косцепадобнае рэчыва, якое складае асноўную масу зуба.

[Ад лац. dens, dentis — зуб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

palpitation [ˌpælpɪˈteɪʃn] n. звыч. pl. palpi tations мо́цнае сэрцабі́цце;

The thought of flying gives me palpitations. Думка пра палёт выклікае ў мяне моцнае сэрцабіцце.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

даўгача́сны, -ая, -ае.

Тое, што і доўгачасовы.

Даўгачасная адсутнасць.

Даўгачасная абарона.

○

Даўгачасны агнявы пункт — моцнае абароннае збудаванне, прызначанае для вядзення агню з гармат, кулямётаў і інш.

|| наз. даўгача́снасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

е́дкі, -ая, -ае.

1. Які раз’ядае, разбурае што-н. хімічна.

Едкая фарба.

2. Які выклікае моцнае фізічнае раздражненне.

Е. дым.

3. перан. З’едлівы, колкі.

Едкая заўвага.

|| наз. е́дкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Праг ’моцнае жаданне, жадоба’, ’пажадлівасць’ (Шат.), пра́га ’тс’ (там жа), ’жаданне піць, смага’, ’моцнае жаданне, жадоба’ (ТСБМ), прага ’жаданне піць’ (Варл.). Гл. прагнуць, спрага.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

aspire [əˈspaɪə] v. (to) імкну́цца (да чаго-н.); мець мо́цнае жада́нне, пра́гнуць; дамага́цца;

She aspired to a scientific career. У яе было моцнае жаданне займацца навукай.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пары́ў, -ы́ву, мн. -ы́вы, -ы́ваў, м.

1. Раптоўнае рэзкае ўзмацненне (пра вецер).

2. Моцнае імгненнае праяўленне якога-н. пачуцця; душэўны ўздым, які суправаджаецца імкненнем зрабіць што-н.

Працоўны п.

Наступальны п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ашаламі́ць, -ламлю́, -ло́міш, -ло́міць; -ло́млены; зак., каго-што.

1. Задурыць галаву.

Несціханы лямант ашаламіў галаву.

2. Надта здзівіць, азадачыць, зрабіць моцнае ўражанне.

Нечаканая тэлеграма ашаламіла яго.

|| незак. ашаламля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)