мо́ршчыць несов., в разн. знач. мо́рщить;

м. лоб — мо́рщить лоб;

ве́цер м. ваду́ — ве́тер мо́рщит во́ду

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

чупры́на, -ы, мн. -ы, -ры́н, ж.

Пасма валасоў, якая спадае на лоб або ўзнімаецца над ілбом; чуб; а таксама валасы наогул.

Густая ч.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

забры́ць, -ы́ю, -ы́еш, -ы́е; -ы́ты; зак., каго.

Прызнаць годным да вайсковай службы.

◊

Забрыць лоб каму (уст.) — узяць у салдаты.

|| незак. забрыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пярша́к, першаку́, м. (разм.).

1. Тавар першага гатунку.

2. Першая, самая моцная самагонка.

Хапіў першаку, дык аж вочы на лоб.

|| памянш. першачо́к, -чку́, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

лабо́к, -бка́, мн. -бкі́, -бко́ў, м.

1. гл. лоб.

2. Узвышэнне ў ніжняй частцы жывата на месцы зрашчэння пярэдніх касцей таза (спец.).

|| прым. лабко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

паціра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., што.

Церці злёгку, час ад часу.

П. лоб.

П. рукі (таксама перан.: адчуваць задавальненне, нядобрую радасць з прычыны чаго-н.; разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пака́ты ábschüssig, ábfallend;

пака́ты лоб flíehende Stirn

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Лабэціна ’вялікі лоб’ (Шат., КТС, А. Калюга), ’лоб’ (Жд. 2). Да лоб 1 (гл.). Галосную ‑э‑ ў суфіксе можна разглядаць як працяг літ. суф. ‑eta(s). Параўн. лаба́ціна ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́пуклы, -ая, -ае.

1. Які мае сферычную вонкавую паверхню; проціл. увагнуты.

Выпуклае шкло.

2. Які выдаецца наперад, выступае над паверхняй; рэльефны.

В. лоб.

Выпуклыя літары.

|| наз. вы́пукласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

brow

[braʊ]

n.

1) брыво́ n., pl. бро́вы, бро́ваў

2) лоб, лба або́ ілба́ m., pl. ілбы́

a wrinkled brow — памо́ршчаны лоб

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)