Сі́ўка, се́ўка ‘ржанка’ (Ласт.). Гл. сявец.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Талачня́ ’цісканіна, таўкатня’ (Ласт.). Гл. наступнае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тало́сіцца ’злёгку хвалявацца, зыбацца’ (Ласт.). Гл. таласа.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прырака́ць ’абяцаць; прадвяшчаць’ (Нас., Ласт.), прырачо́ны ’абяцанкі’ (Ласт.), пріріка́ньня ’прадказванне’ (Бяльк.), ст.-бел. приречи ’абяцаць, абнадзеіць, сказаць, памянуць’. Укр. приріка́ти ’прадвяшчаць, абяцаць’. Хутчэй за ўсё, з польск. przyrzekać ’абяцаць’, przyrzeczony ’абяцанкі’. Гл. рэкнуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тало́хнуцца ’штурхануцца, стукнуцца’: талохнуліся чаркамі (Ласт.). Гл. талахкаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Супако́й ’спакой, заспакаенне’ (ТСБМ, Нас., Некр. і Байк., Ласт., Гарэц., Шат., Арх. Федар., Сержп.). Да спакой (гл.) з іншай прэфіксацыяй (гл. су-), хутчэй за ўсё, другаснае ўтварэнне ад супако́іць ’заспакоіць, уціхамірыць’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Ласт.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Свята́р ‘служка культу’ (Ласт., Стан.). Наватвор ад святы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трок ‘уюк’ (Ласт.), тро́кі ‘металічныя кольцы для прывязвання ўпаляванай дзічыны’ (Цярохін, Охота), трочыць ‘уючыць’ (Ласт.), ст.-бел. трокъ, торкъ ‘раменьчык каля задняй лукі сядла для прывязвання чаго-небудзь’ (ГСБМ). Запазычана з польск. trok ‘тс’, гл. тарак, тарокі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Струсь ‘страус’ (Ласт.), ст.-бел. струсъ, струць ‘тс’. Гл. страус.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ташча́нка ’чыстая гарэлка без дамешкаў’ (Ласт.). Да тошчы ’пусты’, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)