яр​I м

1. (абрыў) stéiler Ábhang;

2. (роў, лагчына) tíefe Schlucht

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кія́шнік, ‑у, м., зб.

Абл. Сцёблы кукурузы з лісцем; кукурузныя бадылі. Ад лазовага плятня, за якім узвышаўся пажоўклы кіяшнік,.. [Пятра] аддзяляла нешырокая лагчына, парослая альховымі кустамі. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

байра́к

(цюрк. bajrak)

сухая лагчына, пакрытая расліннасцю, у стэпах і лесастэпах Рускай раўніны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Hóhlweg

m -(e)s, -e лагчы́на, цясні́на; яр

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Лушчаі́на ’лагчына, даліна’ (парыц., Янк. Мат.), параўн. слуц. лагчаі́на (Сл. ПЗБ). Да лагчы́на (гл.) < лог < прасл. logъ > lož‑ьkъ.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Лагчаві́на ’лагчына’ (Жд. 2; міёр., Нар. словатв.). У выніку кантамінацыі лексем лагчына і лагавіна (гл.). Тое ж назіраецца ва ўкр. лощовина.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

parów, ~owu

par|ów

м. яр; роў; лагчына

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

маро́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

1. Травяністая балотная расліна з белымі кветачкамі і аранжавымі ягадамі.

2. зб. Ягады гэтай расліны. Спелай марошкай ірдзее Скрозь і лагчына і яр. А. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лухчынка ’далінка’ (Федар., Дад.). Да лагчы́на (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Múlde

f -, -n

1) геафіз. лагчы́на, нізі́на

2) кары́та, жо́лаб

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)