мыцца, умывацца, абмывацца / пагружаючыся ў ваду: купацца
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
мяльчэ́ць, ‑эе; незак.
Тое, што і мялець. Нам чамусьці шкада стала гэтага балотца: няхай бы яно тут усё лета блішч[а]ла пад сонцам! Праўда, карысці ад яго аніякай, бо яно мяльчэе і высыхае якраз тады, калі прыходзіць пара купацца, і мы бегаем за блізкі свет на рэчку, аж у другі калгас.Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
wáten
vi (s, h) перахо́дзіць убро́д; хлю́паць (па вадзе, гразі)
◊ in Blut ~ — ≅ купа́цца ў крыві́; праліва́ць мно́га крыві́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
forbidden
[fərˈbɪdən]1.
adj.
забаро́нены
2.
v.t., p.p. of forbid
My father has forbidden me to go swimming in that river — Мой ба́цька забарані́ў мне купа́цца ў той рацэ́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Пелясќаць, пеляска́цца ’паласкаць’ (Гарэц.), мсцісл.пілісканьня ’плёсканне’, пеляскацца ’плёскацца’ (Юрч. СНЛ), рус.смал.пе́леск ’плёскат, шум вады’, пеляска́нный ’прапаласканы’, смал., пск.пелеска́ться ’плёскацца; мыцца, купацца’. Узніклі ў выніку “несапраўднага” поўнагалосся: слова плеск успрымалася як царкоўнаславянізм, а змешванне ѣ і е на гэтых тэрыторыях пачалося раней, чым на іншых усх.-слав. землях. Да пляск, плёскат (гл.). Шахматаў (Очерк, 453) тлумачыць гэтыя словы як вынік кантамінацыі полоскаться + плескаться. Гл. таксама пялёскацца.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
bathe
[beɪð]1.
v.t.
1) купа́ць
2) прамыва́ць
to bathe the eyes — прамыва́ць во́чы
3) Figur. заліва́ць, напаўня́ць
bathed in sunlight — залі́ты со́нцам
2.
v.i.
1) купа́цца
2) пла́ваць, плёхацца, акуна́цца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
uchylić
зак.
1. прыпадняць;
uchylić kapielusza — прыпадняць капялюш;
2. прыадкрыць; прачыніць;
uchylić okno — прачыніць акно;
3. адхіліць; адмяніць;
uchylić zakaz kąpieli — адмяніць забарону купацца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
распа́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.
1.(1і2ас.неўжыв.). Размякчыцца, размякнуць пад дзеяннем пары, вару і пад. Скура распарылася. □ За ноч макуха распарылася, і на раніцу Галя прынесла паўвядзерца пойла.Сабаленка.
2. Моцна прагрэцца, мыючыся ў лазні з парай. [Андрэй] распарыўся ўвесь, расчырванеўся, ад яго веяла гарачым здароўем, свежаю сілай.Зарэцкі.//Разм. Разагрэцца да поту; разгарачыцца. Сёння пякло і парыла ўвесь дзень. Юрка надта распарыўся на будоўлі, і ён будзе купацца даўжэй, чым у мінулыя вечары.Вышынскі.Хіліла зноў на сон, і ён падумаў, што, бегучы за санямі, быў распарыўся.Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пялёскацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
Разм.
1. Ударацца аб што‑н., утвараючы пры гэтым шум; плюхацца (звычайна пра ваду). Мора ў гэты час было спакойнае і ляніва пялёскалася аб гальку.Паслядовіч.Голас замоўк, але ўсім здавалася, што ўсё яшчэ адказваюць, адгукаюцца яму і паплавы з шолахам дубоў, і Дняпро, што пялёскаўся ля берага.Караткевіч.
2. Рухацца, перамяшчацца ў вадзе, распырскваючы яе і робячы пры гэтым характэрныя гукі. У недалёкай рачулцы пялёскаліся, відаць, качкі.Лынькоў.
3.Купацца, мыцца, распырскваючы ваду. Каля.. [дачніц], з берага, пялёскаюцца і вішчаць ад захаплення іх дзеці.Васілевіч.З задавальненнем пялёскалася .. [Людміла] каля студні.Місько.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пла́віць1 ’сплаўляць (лес)’ (в.-дзв., лід., Сл. ПЗБ; ТС; Варл.), укр.пла́вити, рус.пла́вить ’сплаўляць па вадзе, гнаць з плынню’, ст.-рус.плавити ’тс’ (1504 г.), ’перапраўляць уплаў коней’, польск.pławić ’сплаўляць тавар’, ’купаць (скаціну)’, ’акунаць у ваду, рабіць так, каб нешта плыло’, н.-луж.plawiś ’сплаўляць (лес)’, ’купацца’, в.-луж.plawić ’сплаўляць’, чэш.plaviti, славац.plaviť, славен.pláviti ’тс’, серб.-харв.пла̏вити ’разлівацца (пра ваду) у разводдзе’. Прасл.*plaviti — каўзатыў да прасл.*pluli > плысці, плыць (гл.).
Пла́віць2 ’пераўтвараць цвёрдае цела ў мяккае шляхам награвання’ (ТСБМ), укр.пла́вити, рус.пла́вить, стараж.-рус.плавити (1229 г.), польск. старое pławić (з 1466 г.), чэш.plaviti, славац.plaviť, славен.plavíti. Прасл.*plaviti ’тс’ — каўзатыў да прасл.*pluti ’плысці’ < і.-е.*pleu̯‑ ’цячы’ (Бязлай, 3, 51; Банькоўскі, 2, 621).